نگاه فراشیعی به موضوع حقوق بشر در نیجریه تنها راه کمک به زکزکی
به گزارش کارکادو، مبلغ نوشت: اینطور نیست که در لیست مسائل حقوق بشری کشور نیجریه، ماجرای حرکت اسلامی و شیخ ابراهیم زکزکی در صدر قرار داشته باشد. این کشور به دلیلهای مختلف سیاسی اجتماعی شاهد حجم بالایی از درگیری های خون بار بوده است که هیچ کدامشان برای ما مهم نبوده
به گزارس «مبلغ»_ روح الله رضوی در یادداشتی با عنوان «چرا شیخ زکزکی برای کسی مهم نیست؟» به ریشه یابی دلایل عدم موضع گیری رسمی وزارت خارجه در مورد فشارهای دولت نیجریه ضد شبخ زکزاکی، رهبر شیعیان نیجریه پرداخته است: حقیقت تلخ اینست که شیخ ابراهیم زکزکی، اساسا برای کسی ـ به جز ما ـ مهم نیست. نه دنیای مسلمانان اهل سنت تره ای برای شیخ ابراهیم زکزکی خرد میکند؛ نه کشورهای غربی برایشان مهم می باشد که چه بلایی بر سر او می آید و نه گروه های حقوق بشری توجهی آنچنان به او دارند؛ حتی برای وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران هم مسئله شیخ زکزکی مهم نیست.
برای دنیای اهل سنت، شیخ ابراهیم زکزکی نماد شیعه سازی در پنجمین کشور پرجمعیت مسلمان دنیا است. کسی که «به زعم آنها» پول از قم میگرفته و خرج تغییر مذهب اهل سنت نیجریه میکرده و توانسته پس از سالها، نفوذی چند میلیونی در قلب آفریقا ایجاد نماید. این آدم هر چقدر هم که خوب و دوست داشتنی بوده باشد و هر چقدر هم که مورد ظلم و ستم واقع شده باشد، چون کیان مذهب مقابل را به خطر انداخته، نمی تواند جایی در دل آنها باز بکند.
علاوه بر این، همانطور که جهان شیعه حساسیت هایی دارد که سنی ها نادیده میگیرند، اهل سنت هم حساسیت هایی دارند که شیعه نادیده گرفته. دو سال پیش از کشتار زاریا در دسامبر 2015، میدان رابعه عدویه قاهره در اگوست 2013 شاهد کشتار فجیع معترضین به کودتای سیسی بود. آمار کشته شدگان در فاجعه مذکور با آمارهای کشتار زاریا در دو سال بعد برابری میکند. هم در مصر محمد مرسی دستگیر و زندانی شد و هم در نیجریه شیخ ابراهیم زکزکی محبوس گشت و هر دو هم دادگاهی شدند. محمد مرسی پس از 6 سال حبس در سکوت تمامی جهان تشیع در اثنا جلسه دادگاه ایست قلبی کرد و جان باخت و پرونده اش مختومه اعلام گردید.
در فضای عمومی بین المللی هم کشورهای غربی حرکت اسلامی نیجریه را پروژه نفوذ سیاسی جمهوری اسلامی ایران در آفریقا قلمداد میکنند که میرفت تا مدل کپی پیستی از حزب الله لبنان باشد. اگر در بعد مذهبی، اظهار نظرات پر از شوق و شعف برخی قم نشینان در برابر معجزه شیعه سازی شیخ ابراهیم زکزکی، بهانه بدست کشورهای اسلامی میداد، در بعد سیاسی، هیجان رقم زدن حزب اللهی جدید در قلب قاره سیاه، سنسورهای دستگاههای امنیتی ـ اطلاعاتی کشورهای غربی را بشدت تحریک کرد. طبیعی بود که در چنین شرایطی قلع و قمع حرکت اسلامی نیجریه، اساسا مطلوب این کشورها بوده است.
ازاین رو فارغ از نگاه ریشه ای وزارت خارجه کنونی جمهوری اسلامی ایران که جای نقد جدی دارد، مجموعه انتقادات مطروحه از جانب جریانات مختلف داخل کشور به وزارت خارجه، در مورد پرونده حرکت اسلامی نیجریه مبنائا بی اساس است. کسانی که توقع دارند وزارت خارجه در برابر آزادی شیخ ابراهیم زکزکی موضعی صریح و آشکار بگیرد، کمتر توجه و اطلاعی نسبت به شرایط کشور نیجریه و هم تبعات چنان موضع رسمی ای از جانب وزارت خارجه ایران دارند.
بجز کشورهای اسلامی و غربی، دسته سومی که می توانستند بالقوه در برابر فشارهای سنگین ضد حرکت اسلامی نیجریه و هم شخص شیخ ابراهیم زکزکی موضعی فعلانه بگیرند، گروه ها و نهادهای حقوق بشری دنیا هستند اما دو مشکل اساسی پیش روی این راه کار وجود دارد:
اولا این که جمهوری اسلامی ایران خود همواره در مظان افترا و تیررس این گروه ها قرار داشته است و برای همین پیگیری و مطالبه از راه این گروه ها برای ایران کار ساده ای نیست. شاید بتوان این مشکل را با طرح غیرمستقیم مسئله از جانب دیگران حل کرد اما مشکل دوم به این باز می گردد که کشور نیجریه، ملغمه ای از مسائل پیچیده حقوق بشری است. به بیان دیگر، اینطور نیست که در لیست مسائل حقوق بشری کشور نیجریه، ماجرای حرکت اسلامی و شیخ ابراهیم زکزکی در صدر قرار داشته باشد.
این کشور به علل مختلف سیاسی اجتماعی شاهد حجم بالایی از درگیری های خون بار بوده است که هیچ کدامشان برای ما مهم نبوده. خلال درگیری های میان مسلمانان و مسیحیان در سال 2004-2005 بالغ بر 900 تن در این کشور کشته شدند. در سال 2009 بوکوحرام در این کشور بالغ بر 1000 نفر را به قتل رسانده است. در سال 2013 در جریان قتل عام باگا، بسیاری نیروهای ارتش و دولتی نیجریه را متهم می کنند که بالغ بر 200 تن را کشتند. در همان سال 2015 که کشتار زاریا رقم خورد، نیروهای پلیس بر روی تظاهرات کنندگان بیافران آتش گشودند و بالغ بر 80 تن را کشتند. طبیعی است که حتی اگر نهادهای حقوق بشری مستقل قرار باشد در برابر بحران نیجریه از منظر حقوق بشری ورود پیدا کنند، ضریب اولویتی متناسب با فضای سیاسی اجتماعی این کشور را به مسئله حرکت اسلامی نیجریه اعطا خواهند کرد نه این که از منظر ما به این مسئله نگاه کنند.
به نظر یکی از مهم ترین دلایلی که اساسا نمیتوان توقع داشت وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران پیگیر ماجرای حرکت اسلامی نیجریه باشد همین نکته پایانی فوق الذکر است. نیجریه کشوری نیست که تنها با مسئله حرکت اسلامی مواجه باشد. شبه نظامیان مختلف اسلامگرای افراطی، میلیشاهای مسیحی، جدایی طلبان، احزاب و گروه های سیاسی مسلح، گروه های مخوف قاچاق مواد و انسان، مسائل پیچیده اجتماعی و … همه و همه مجموعه مسائلی است که این کشور با آن دست و پنجه نرم می کند و پرونده برخورد حکومت با تمامی این گروه ها سیاه است. حال اگر قرار باشد ذیل ساختار روابط دیپلماتیک جمهوری اسلامی با نیجریه، تمامی این مجموعه مسائل نادیده گرفته شده و یک راست انگشت توجه فقط بر روی حرکت اسلامی نیجریه و شیخ ابراهیم زکزکی گذاشته شود، یعنی که برای ما هیچ کدام از بحران های انسانی نیجریه مهم نیستند مگر شیخ ابراهیم زکزکی و حامیانش.
این رفتار چیزی نخواهد بود جز تایید ضمنی دو افترا ذکر شده ضد ایران: ایران به دنبال نفوذ مذهبی شیعی و هم نفوذ سیاسی در کشور نیجریه است! امری که بی گمان خطایی بزرگ در روابط بین المللی است.
ازاین رو فارغ از نگاه ریشه ای وزارت خارجه کنونی جمهوری اسلامی ایران که جای نقد جدی دارد، مجموعه انتقادات مطروحه از جانب جریانات مختلف داخل کشور به وزارت خارجه، در مورد پرونده حرکت اسلامی نیجریه مبنائا بی اساس است. کسانی که توقع دارند وزارت خارجه در برابر آزادی شیخ ابراهیم زکزکی موضعی صریح و آشکار بگیرد، کمتر توجه و اطلاعی نسبت به شرایط کشور نیجریه و هم تبعات چنان موضع رسمی ای از جانب وزارت خارجه ایران دارند.
ضرروی است فعالین و دغدغه مندان نسبت به شیخ ابراهیم زکزکی، یک مرتبه دیگر خاستگاه های بی تفاوتی اطراف مختلف ماجرا را به کنکاش بگذارند تا راهی از این میان برای اقدام جهت رهایی شیخ و کاهش فشار بر حرکت اسلامی نیجریه بدست آید.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب