خودکشی در کره جنوبی نگرانی در ایران!
به گزارش کارکادو، یک استاد دانشگاه تهران در گفتگو با خبرآنلاین می گوید: «جوانان ما در سیاستگذاری فرهنگی نادیده گرفته می شوند. تا وقتی که جوانان طرفدار بی تی اس به خیابان ها نیامده اند، مسؤلان نگران نمی شوند.»
آیدا صالحی: این روزها آرمی بودن یکی از نقاط اشتراک نوجوانان ایرانی است؛ اصطلاحی به مفهوم ارتش که به نشانه هواداری از یک گروه ۷ نفره موسیقی در کره جنوبی استفاده می شود. آرمی ها یا همان طرفداران دو آتشه در گوشه و کنار دنیا با رفتارهای متنوع از گروه موسیقی محبوب شان حمایت می کنند. این حمایت گاهی خودش را با چاپ لوگو مخصوص این گروه موسیقی ( BTS) روی لباس، کلاه، جاسوییچی نشان میدهد و گاهی هم با تشکیل گروههای تلگرامی چندهزار نفره با مبحث BTS LOVE، یک حمایت همه جانبه برای یک عشق.
اگر از نوجوانان ایرانی از اسم اعضای گروه تا جزئیات زندگی آنها را بپرسید؛ بطور قطع بدون پاسخ نخواهید ماند. البته این مساله فقط مختص به ایران نیست. بلکه طرفداران این گروه در اروپا، آمریکا و دیگر کشورهای آَسیایی هم نفوذ و طرفدارانی پیدا کرده است. مهر تایید نفوذ این گروه به قلب نوجوانان ایرانی، ایجاد کارزار درخواست برگزاری کنسرت BTS در ایران از سوی این گروه سنی به وزیر فرهنگ و ارشاد بود. این کارزار از تیر ۱۴۰۱ تا کنون بیشتر از ۱۳ هزار امضا جمع آوری کرده است.
در سیاستگذاری های فرهنگی رسانه ملی، الگویی جذاب و نوین برای جوانان عرضه نمی شود و نتیجه ی این نادیده گرفتن ها، صدمه های اجتماعی و هویتی برای جوانان است. در همین باره احسان شاه قاسمی، استاد مطالعات شهرت دانشگاه تهران با تأکید بر این مساله به خبرآنلاین می گوید: «بحث نادیده گرفتن نیست؛ بحث خویش را به آن راه زدن است، جوانان ما در سیاستگذاری فرهنگی نادیده گرفته می شوند. تا آن زمان که جوانان طرفدار BTS به خیابان ها نیامده اند، مسئولان نگران نمی شوند. جوانانی که حرف سیاسی نزنند و درگیر کارهای خودشان در خانه باشند انگار که مشکلی ایجاد نمی کنند.»
پنجشنبه دو هفته پیش رسانه ها از درگذشت «مون بین» (Moonbin) ستاره کی پاپ و عضو گروه «آسترو» در سن ۲۵سالگی خبر دادند. رسانه های کره جنوبی به نقل از پلیس اعلام نموده اند که «مون بین» روز چهارشنبه بدون علایم حیاتی در آپارتمانش واقع در سئول پیدا شده است. علت مرگ مشکوک به خودکشی این خواننده مشخص نشده است اما همین مبحث در میان خانواده های ایرانی نگرانی های زیادی به وجود آورده است.
شاه قاسمی با اشاره به همین مبحث به خبرآنلاین می گوید: «افرادی فکر می کنند BTS و گروههای موسیقی کره ای می خواهند از خودکشی و افسردگی جلوگیری نمایند اما شاهد خودکشی از میان خود اعضای همین گروه ها هستیم.»
از ضعف در آموزش و پرورش تا سانسور رسانه ای
در مدارس که جز نخستین محلهای یادگیری کودکان به حساب می آید؛ فرزندان ما موسیقی اصیل ایرانی را آموزش نمی بینند و دریغ از وجود یک کتاب درسی موسیقی تا پایان ۱۲ سال دوران تحصیل. در رسانه هم به علایق نوجوانان توجه نمی شود و مدیران رسانه برنامه ای به سبک ارزش های این نسل عرضه نمی دهند. بنابراین جوانان به سمت سرگرمی در فضای مجازی فیلترشده جذب شده و با گروههای خارجی و جذابیت بصری شان آشنا و مجذوب آنها می شوند.
«مسئولان ما سواد نظری ندارند.» این جمله قسمتی از گفت وگوی شاه قاسمی با خبرآنلاین است. او از ناآشنایی نوجوانان با موسیقی سنتی ایرانی در اثر کم کاری های رسانه ی داخلی می گوید: «سیاست گذاری فرهنگی رسانه ای وجود نداشته است. تصور من از دستگاهها این است که از نظر تئوریک ضعیف هستند. فرهنگ ما غنی و لذت بردن از آن نیازمند آموزش است. در بیست سال قبل متاسفانه وزارت آموزش و پرورش در حال تضعیف آموزش بوده است.»
اقناع جوانان در گرو پاسداری از ارزش موسیقی سنتی
صدا و سیما به عنوان رسانه ملی کشور آنطور که باید از موسیقی فاخر ایرانی حمایت نمی نماید. مدتی پیش هم در برنامه ای صدای اسطوره موسیقی کرمانجی استاد سهراب بخشی به عنوان بهانه ای برای خندیدن استفاده شد که با اعتراض مردم و موسیقیدان ها همراه بود. موسیقی سنتی ایرانی باید بارها شنیده و آموزش داده شود تا نسل های مختلف با آن آشنا شده و ارتباط عمیقی برقرار کنند.
این استاد دانشگاه تهران تاکید می کند: «ما کوتاهی می نماییم و از سوی مسئولیت های حاکمیتی هم تلاش موثری نمی گردد. صداوسیما سازهای سنتی، موسیقی سنتی و خوانندگان سنتی را سانسور می کند. چرا ما نباید آموزش موسیقی سنتی در مدارس داشته باشیم. مثلاً بچه های ما تفاوت علیرضا قربانی با گروههای کره ای را باید بفهمند. به خاطر این که هنر علیرضا قربانی یک سر و گردن از BTS بالاتر است.»
از BTS به عنوان یک صنعت موفق، درس بگیریم
BTS فراتر از یک گروه موسیقی رفته و به یک برند بین المللی تبدیل گشته که به خوبی از المان های فرهنگ کره جنوبی بهره برده و الان ما با تعدادی از جوانان مشتاق به یادگیری زبان کره ای و سفر گردشگری به این کشور مواجه هستیم. منفعتی که این گروه موسیقی برای کره جنوبی داشته از محبوبیت فرهنگ کره در جهان تا سودمندی ورود توریست به کره جنوبی بوده است.
استاد مطالعات شهرت در پاسخ به این پرسش که آیا در ایران هم دراین زمینه برند فرهنگی بین المللی وجود دارد، می گوید: «ما با یک گروه موسیقی طرف نیستیم بلکه یک صنعت است. این گروه پول های زیادی را به این کشور بوسیله مختلف وارد کرده و منافع زیادی دارند. بصورت دقیق از عناصر شهرت بهره برده اند، مثلاً اصطلاح آرمی به مفهوم ارتش را برای طرفداران خود استفاده می نمایند. وقتی به ایران نگاه می کنید، هیچ کدام از این موارد وجود ندارد. ما فرهنگ و هنر را رها کردیم و در روش های سنتی باقی مانده ایم، روش های مدرن هم پول می خواهد که در کشور وجود ندارد.»
بیشتر بخوانید:
محتواهای داخلی جذاب نمی سازیم کودکان طرفدار «BTS» می شوند/ بی تی اس چه دارد که ما نداریم قرن بیستم جوانان هیپ هاپ گوش می کردند، قرن بیست ویکم بی تی اس
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب