ون گوگ را با 10 نقاشی بشناسید
به گزارش کارکادو، «وینسنت ون گوگ» بعنوان یکی از تاثیرگذارترین چهره های تاریخ هنر غرب شناخته می شود. زندگی او که با احساسات عمیق، کشمکش های شخصی و خلاقیت آمیخته بود، به وضوح در آثارش مشهود است. در این گزارش سفری داریم به دنیای هنر «وینسنت ون گوگ» و به روح و روان هنرمندی نگاه می نماییم که نقاشی هایش همچنان مخاطبان را در سراسر دنیا مجذوب خود می کند. هر یک از 10 نقاشی زیر مبین لحظه ای مهم در تکامل هنری «ون گوگ» است و سبک منحصر به فرد او و عمق احساسی آثارش را به نمایش می گذارد.
به گزارش کارکادو به نقل از ایسنا، مسیر «ون گوگ» به عنوان یک هنرمند آسان نبود. او بالاتر از ۲ هزار اثر هنری از جله ۹۰۰ نقاشی خلق کرد که خیلی از آنها در دوران حیات او مورد توجه قرار نگرفتند. نحوه به کارگیری خاص رنگ و ضربات درشت قلم مو توسط «ون گوگ» او را از سایر هنرمندان معاصرش متمایز می کرد. در نهایت، آثار هنری «ون گوگ» مورد توجه قرار گرفتند و نقاشی های وی حالا به عنوان تعدادی از مبتکرانه ترین آثار تاریخ هنر شناخته می شوند.
هنر «ون گوگ» از زمان خلق آثار اولیه که به شدت تحت تاثیر استادان هلندی بود تا آثار هنری درخشان تر و پر جنب و جوش تر که در زمان اقامتش در جنوب فرانسه خلق شد، پیوسته درحال تکامل بود. نقاشی های «ون گوگ» که از یک پالت تیره و خاموش به رنگ های زنده و چرخان تبدیل گشته اند، پریشانی و اشتیاق درونی او را منعکس می کنند. علاوه بر این، ارتباط عمیق او با طبیعت و مردم اطرافش در سوژه هایش مشهود است؛ گاه بوسیله پرتره های غم انگیز، مناظر آرام و گاه در صحنه های شلوغ روستایی!
«نمایی از دریا در اسخیفنینگن»
«وینسنت ون گوگ» در سال ۱۸۸۲ میلادی تابلو «منظره دریا را در اسخیفنینگن» نقاشی کرد و با ضربان قلم موی درشت و رنگ غلیظ، قدرت طبیعت را به تصویر کشید. این نقاشی که در فضای باز و در دهکده ماهیگیری در نزدیکی لاهه خلق شده است، سبک اولیه «ون گوگ» و ارتباط او با امپرسیونیسم را منعکس می کند.
این نقاشی در سال ۲۰۲۲ از «موزه ون گوگ» به سرقت رفت و بعدها درحالی در ایتالیا کشف شد که لطمه های جدی به آن وارد شده بود. به کمک مرمت های پیشرفته همچون چاپ سه بعدی بخش از بین رفته نقاشی بازسازی شد و این نقاشی تا حد بسیار دقیقی به نسخه اصلی تبدیل شد. از این نقاشی می توان از گواهی بر تعهد ون گوگ در به تصویر کشیدن طبیعت یاد کرد.
«سیب زمینی خورها»
«سیب زمینی خورها» اثر «ون گوگ» بیان کننده لحظه ای مهم در مسافرت هنری اوست. این نقاشی جاه طلبانه که در سال ۱۸۸۵ خلق شد، اولین تلاش او برای خلق یک نقاشی بزرگ را نشان داد. بر خلاف آثار رنگارنگ بعدی او، در این نقاشی از یک پالت تیره و خاموش استفاده شده است. «ون گوگ» عمدا از رتگ های آبی های خاکستری-سبز سرد و نورهای کم بهره برده است تا زندگی سخت دهقانان را مورد توجه قرار دهد.
علاوه بر این، استفاده از رنگ های خاکی بطور نمادین آینه کار دهقانان و وجود فروتنانه آنها است. هدف «ون گوگ» این بود که اصالت آنها را به تصویر بکشد و بر دستان استخوانی آنها به عنوان گواهی بر تلاش سختی که برای پرورش غذای خود انجام داده اند، تاکید کرد.
«در کافه: آگوستینا سگاتوری»
نقاشی «در کافه: آگوستینا سگاتوری»(In the Café: Agostina Segatori in Le Tambourin)، «آگوستینا سگاتوری» صاحب این کافه را به تصویر می کشد. در پس زمینه نقاشی نیز چاپ های ژاپنی به تصویر کشیده شده اند که نشانگر علاقه «ون گوگ» به این نوع هنر است.
این کافه پاتوق هنرمندانی همچون «تولوز لوترک» و «گوگن» بود. خود «ون گوگ» مجموعه آثار چاپی ژاپنی خودرا در آنجا به نمایش گذاشت. استفاده از رنگ های مکمل در این دوره مانند تضاد قرمز ـ سبز و زرد ـ بنفش نشان دهنده سبک درحال تکامل اوست.
«اتاق خواب»
«ون گوگ» سه تابلو نقاشی با عنوان «اتاق خواب» را در طول اقامت در خانه زرد واقع در «آرل» خلق کرد. او اتاق را با مبلمان ساده چید و یکی از آثار هنری خودرا به دیوار آویخت. او قصد داشت با بهره گیری از رنگ های روشن حس آرامش یا خواب مطلق را بوجود آورد. با این وجود، مطالعات نشان می دهد که تعدادی از رنگ ها در طول زمان محو شده اند. دیوارها، که در اصل بنفش بودند، حالا آبی به نظر می رسند.
«شب پرستاره بر فراز رون»
«ون گوگ» در طول اقامتش در آرل، «شب پرستاره بر فراز رون» را نقاشی کرد. در این نقاشی ستاره های زرد به آرامی در آسمان وسیع شب چشمک می زنند.
یک سال بعد بود که «ون گوگ» دیگر نقاشی مشهور «شب های پرستاره» در کنار سروها را در دوران اقامتش در آسایشگاه روانی خلق کرد. «شب پرستاره» حاصل مشاهدات دقیق «ون گوگ»، تصورات، خاطرات و احساساتش است. برای مثال مناره کلیسایی که در این نقاشی به چشم می خورد در حقیقت به خاصیت مناره های هلند شباهت دارد و شبیه به مناره کلیساهای فرانسه نیست.
از طرفی، اشکال چرخانی که در آسمان دیده می شوند مشابه تصاویر واقعی از سحابی ها هستند. شاخه های بلند و تاریکی که در قسمت جلویی تابلو دیده می شود درخت سرو را به نمایش می گذارند.
«زنبق ها»
ون گوگ بدنبال وخامت سلامت روانش و ماجرای بریده شدن گوشش راهی آسایشگاهی در سنت رمی شد. او که امکان نقاشی کردن در فضای باز طبیعت را نداشت، به سراغ رنگ آمیزی گل های باغ آسایشگاه رفت. با مشاهده نقاشی «زنبق ها» می توان تأثیر چاپ ژاپنی بر سبک او را مشاهده کرد. به رنگ های مسطح و زنبق های بزرگی که کل بوم را پوشانده اند توجه کنید.
همانطور که اشاره شد «ون گوگ» در سال ۱۸۸۹ میلادی و در دوران نقاهت در آسایشگاهی در سن رمی فرانسه، این تابلو را نقاشی کرد. این دوره با وجود کشمکش های روحی روانی او به یکی از پربارترین دوره های فعالیت هنری او تبدیل شد. «ون گوگ» در باغ آسایشگاه الهام گرفت. او این اثر پویا را با بهره گیری از رنگ های زنده، قلم موی رسا و خطوط پیچیده نقاشی کرد.
«هواخوری زندانیان»
این اثر در سال ۱۸۹۰ و در زمانی خلق شد که «ون گوگ» به شدت درگیر افسردگی بود و در تیمارستانی در «سن رمی دو» زندگی می کرد و این تابلو نقاشی در «اکسپرسیونیسم» ترین حالت ممکن نقاشی شده است.
حلقه ای از زندانیان که در حیاط زندان آهسته قدم برمی دارند در صورتیکه چندین نفر اعمال آنها را نظارت می کند به بهترین نحو ممکن طرز فکر هنرمند را که درگیر روزمرگی شده را به خوبی به بیننده القا می کند. تصویر به حدی گویاست که حتی می توان صدای کشیده شدن پوتین های روی زمین را شنید. «ون گوگ» در حقیقت این اثر را با الهام از تابلو نقاشی «حیاط نیوگیت» اثر «گوستاو دوره» که یکی از محبوب ترین هنرمندان «ون گوگ» بود، خلق کرده است. نقش های سیاه و سفید «دوره» زندانیان را به اعماق سایه ها جایی که بنظر می رسد دیوارها پایان ندارند سوق می دهد. اما در نسخه ای که « ون گوگ» آنرا طراحی نموده است، رنگ های آبی و طلایی می درخشند.
نکته ای که در این نقاشی بالاتر از هرچیزی جلب توجه می کند حضور یک فرد در مرکز حلقه زندانیان است که با صورت بیمارگونه خود به بینندگان نگاه می کند این فرد در حقیقت خود « ونسان ون گوگ» است.
«پایان روز»(با الهام از میله)
تابلو نقاشی «پایان روز» (با الهام از میله) یکی از ۱۵۰ نقاشی است که «ون گوگ» در سال آخر زندگی خود خلق کرده است. او این نقاشی را از نقاشی با همین نام از «ژان فرانسوا میله» الهام گرفته است. وینسنت ون گوگ تنها در ضمن چند ماه، ۲۳ نقاشی برمبنای طرح های سیاه و سفید «میله» خلق کرد. این نقاشی یک کشاورز خسته را به تصویر می کشد که بعد از یک روز کاری طولانی درحال استراحت است. ون گوگ بوسیله رنگ های زنده، جوهر زندگی روستایی را به تصویر می کشد.
«پرتره آدلاین راوو»
«ون گوگ» در ماه «مه» سال ۱۸۹۰ میلادی به «اور سور اواز» نقل مکان کرد و در آنجا پرتره دختر ۱۳ساله ای به نام «آدلاین راوو» را خلق کرد. با آنکه «آدلاین» در ابتدا فکر نمی کرد که این پرتره شبیه او باشد، اما عکسی که بعدها از او ثبت گردید، نشان دهنده شباهت او و پرتره «ون گوگ» است.
«شکوفه بادام»
تابلو نقاشی «شکوفه بادام» همچون آثار مشهور «ون گوگ» نقاش هلندی و یکی از چندین تابلو نقاشی با موضوع گیاهان و طبیعت است که توسط این هنرمند خلق شده است، اما شاید نکته ای که آنرا از سایر آثار مشابه متمایز می کند داستان در رابطه با این اثر باشد.
«ون گوگ» علاقه بسیاری به برادرش داشت و می دانست بدون حمایت های وی نمی تواند نقاشی کردن را ادامه دهد. تابلو نقاشی «شکوفه بادام» درحقیقت هدیه ای از این هنرمند بااستعداد به برادر عزیزش بود.
«ون گوگ» این تابلو نقاشی را در فوریه سال ۱۸۹۰ در «سن ـ رمی ـ دو ـ پروانس» واقع در فرانسه نقاشی کرد. با شروع فصل بهار، شکوفه های درخت های بادام در این منطقه شکفته بودند. رنگ سفید گلبرگ های شکوفه ها منظره زیبایی در تضاد با هوای سرد و آسمان آبی به وجود آورده بود و این تصویر از باردیگر زنده شدن و شروع یک زندگی جدید دقیقا همان چیزی است که «ون گوگ» در تابلوی نقاشی «شکوفه بادام» به تصویر کشیده است.
«ون گوگ» تابلو نقاشی «شکوفه بادام» را به مناسبت تولد برادرزاده اش نقاشی کرد. «تئودوروس ون گوگ» که بیشتر با نام «تئو» شناخته می شود نام فرزندش را «ونسان ویلم ون گوگ» گذاشت و این نقاش هلندی را به قدری تحت تاثیر قرار داد که این تابلو نقاشی را به برادرش هدیه داد.
این تابلو نقاشی در خانواده «تئو» باقی ماند و هیچ وقت در گالری هنری «تئو» واقع در پاریس قرار نگرفت. آثاری که از «ون گوگ» در گالری هنری «تئو» قرار می گرفتند در فروش موفق نبودند.
تابلو نقاشی «شکوفه بادام» از نظری هنری یک موفقیت شمرده می شود. برای خلق این تابلو نقاشی، از نظر سبک از نقاشی های ژاپنی الهام گرفته شده است که اواخر قرن نوزدهم در فرانسه محبوب بودند.
«ون گوگ» این تابلو نقاشی را در جولای ۱۸۹۰ یعنی فقط ۵ ماه پیش از مرگش خلق کرده است. البته وی در چندین ماه پایانی زندگی اش آثار بسیاری خلق کرد. وی در طول ۱۹ ماهی که در «آرل» و مناطق اطراف آن زندگی کرده بود ۲۵۵ تصویر خلق کرد.
تابلو نقاشی «شکوفه بادام» یک نقاشی ساده به نظر می آید. شاید همین سادگی باشد که تماشای آنرا لذت بخش کرده است. این نقاشی یک اثر چشم گیر، شاداب و درخشان است. این اثر، خودِ زندگی است. این تابلو نقاشی، «ونسان» کوچک (پسر «تئو») در شروع مسیر زندگی اش است.
«وینسنت ون گوگ» ـ نقاش نامدار هلندی ـ حالا به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست امپرسیونیسم شناخته می شود. وی در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. تعدادی از مشهورترین کارهای وی در سه سال پایانی عمرش خلق شدند.
با آنکه او گاهی در دوران کودکی طراحی می کرد، اما استعداد هنری او تا حد زیادی تا سن ۲۷ سالگی کشف نشده باقی مانده بود.
امروزه این هنرمند هلندی را برای سبک منحصربفردی می شناسیم که در خلق تابلوهای نقاشی خیره کننده اش به کار می برد. حالا تشخیص منظره های چشم نواز، پرتره های موثر و طبیعت های بی جان سرزنده ای که با بهره گیری از رنگ های ضخیم، ضربات قلم مو سریع و ترکیب رنگ با نشاط او خلق شده اند، کار سختی نیست. البته آثار هنری «ون گوگ» از همان ابتدا این خاصیت های مشخص را شامل نمی شدند و سبک ویژه او به مرور زمان و در طول مراحلی متفاوت زندگی کوتاه او شکل گرفت.
«ون گوگ» یک روز در اتاقی در مهمانخانه ای واقع در شهر «اور سور اواز» از خواب برخاست و به روال هر روز با بومی در دست برای نقاشی کردن از مهمانخانه خارج شد. همان شب با زخمی کشنده ناشی از شلیک گلوله به مهمانخانه بازگشت و دو روز بعد یعنی در ۲۹ جولای ۱۸۹۰ درگذشت.
منبع: karkado.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب