این یادداشت، تبلیغاتی است
کارکادو: اصلاً فرض کنید این یادداشت تبلیغاتی است. چه ایرادی دارد؟ مگر این همه درباره ی فلان سریال و بهمان فیلم چه له و چه مقابل شان می نویسیم به صورتی تبلیغ محسوب نمی شود؟ حالا بگذارید وسط این همه هیاهوی مشهورات زمانه از یک برنامه خوب گفت وگومحور در یکی از پلت فرم ها حرف بزنیم. نمی دانم برنامه «سپنج» را دیده اید یا نه؟ اگر ندیده اید حتما ببینید.
به گزارش کارکادو به نقل از خبر آنلاین، عبدالجواد موسوی، شاعر و روزنامه نگار در یادداشتی برای روزنامه هم میهن نوشت، برنامه را علی درستکار پیش می برد. مجری توانمندی که با برنامه های مذهبی در تلویزیون گُل کرد اما تلویزیون ظاهراً او را هم نتوانست تحمل کند تا بدانیم و بدانند دفع حداکثری و جذب هیچ و کم از هیچ چه معنایی می دهد. تا بدانیم و بدانند وقتی می گوییم تلویزیون را یک فرقه اداره می کند که تلقی خودرا از دین، خدا، پیامبر، انقلاب، اسلام، ارزش ها، دیپلماسی، عدالت و انتخابات، سخن تمام و تمام سخن می داند یعنی چه؟
علی درستکار در همان زمان کسادی بازار مجریانی که شوی دینی اجرا می کردند طرفداران خودش را داشت. صداوسیمایی متفاوت که از مفاهیم دینی سخن می گفت اما دین فروشی نمی کرد. صدق و صفایی در چهره و لحنش موجود بود که بیننده آنرا باور می کرد. حالا علی درستکار در یک پلت فرم نمایشی دارد کارش را عرضه می کند. با موضوعی گسترده تر از قبل. با طراحی دکوری به ظاهر ساده اما بطورکامل حرفه ای و جذاب. بی هیچ پیرایه ای.
مجری نامدار ما حتی برنامه اش را با بسم الله و به نام خدا هم شروع نمی نماید. سریع و صریح می رود سراغ اصل مطلب. با میهمانانی رنگارنگ. از ادیب، فیلسوف و دانشمند گرفته تا پزشک، جامعه شناس و بازیگر. موضوع اصلی برنامه را شاید بتوان همین کلمه «سپنج» دانست. یعنی حقایقی درباره ی جایی که ما در آن سکنی گزیده ایم. درباره ی همین یکی، دو روزه عمر. درباره ی منزلگه موقتی همه ما. جان برنامه این که: در این خانه موقت چطور میتوان به زندگی معنا بخشید. این البته درک و دریافت این بنده کمترین است از این برنامه. بطور قطع اگر شما آنرا ببینید چه بسا معانی عمیق تری از آن دریافت کنید.
در آغاز هر برنامه ای هم نوشته اند در خلوت تماشا کنید. این یعنی دنبال قرتی بازی و نمایش به مفهوم مبتذل آن نیستند. حرف حساب دارند و از بیننده هم توقع دارند این حرف ها را با گوش جان بشنود. نه این که مثل بسیاری از برنامه های رایج اینروزها بشود سر توی گوشی فرو برد و تخمه هم شکست و گاهی هم به برنامه مورد نظر نگاهی انداخت. اصولاً کار جدی این مسخره بازی ها را برنمی دارد. درست مثل مطالعه کردن. فیلم دیدن. موسیقی درست و حسابی گوش دادن. همه این کارها نیاز به خلوت و مراقبه دارد و نمی توان سرسری از کنارشان گذشت.
برنامه «سپنج» بااینکه اهتمام کرده بسیار ساده ارائه شود اما در عین سادگی حرف های جدی و شنیدنی بسیار دارد. سازندگان برنامه خیلی خوب دلزدگی مخاطبان را از شعارهای توخالی، دروغین و ریاکارانه فهم کرده اند و بنا بر این تا توانسته اند از برنامه های مشابه دوری کرده اند. حقیقتاً طرحی نو درافکنده اند و تا آن جا که من می دانم بین مخاطب خاص و سختگیر هم مخاطب خودرا پیدا کرده اند. زمان برنامه قریب به یک ساعت است و حرف های مهمانان و موضوعات طرح شده به شکلی است که مطلقاً حوصله مخاطب را سر نمی برد.
علی درستکار هم نقشی اساسی در برنامه دارد. نه فضل می فروشد و نه تمنای تجلی دارد. درست مثل یک مخاطب مشتاق جلوی مهمانان می نشیند و بی تکلف چنان به سخن طرف مقابل گوش می دهد که تو را هم تشویق به شنیدن می کند. جایی وسط برنامه وقتی به هیجان آمده بود آن قدر صمیمانه به میهمان برنامه اظهار داشت: خیلی مخلصیم، حسابی کیف کردم. «سپنج» نشان میدهد هنوز هم می شود برنامه خوب و غیرمبتذل ساخت. هنوز هم می شود از مفاهیمی حرف زد که مخاطب حالش از میزبان، میهمان، تهیه کننده و پخش کننده به هم نخورد. هنوز هم می توان درباره ی معنای غایب زندگی سخن گفت و مخاطب داشت.
«سپنج» یک دفعه دیگر به ما تصریح کرد هنوز هم در این مملکت کلی آدم حسابی وجود دارد و با دیدن چند مدعی فضل و دانش در رسانه های رسمی نباید از زمین و زمان ناامید شد. «سپنج» تا اطلاع ثانوی متر و معیار یک برنامه خوب گفت وگومحور می تواند باشد. برنامه ای که همه چیزش به قاعده و اندازه است. هیچ چیز اضافه ای ندارد. همه چیز درنهایت سادگی، زیبایی و وقار انجام می شود. به سهم خودم از همه دست اندرکاران این برنامه سپاسگزارم، به آنها خدا قوت می گویم و برایشان درخشش بیش از پیش را آرزومندم.
۲۴۵۲۴۵
منبع: karkado.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب