این مجسمه ها زمان را برای شما متوقف می کنند!
به گزارش کارکادو، مجسمه های ۱۴ هنرمند بینندگان را در گالری سهراب به بی زمانی می کشاند.
به گزارش کارکادو به نقل از ایسنا، «آژمان» در زبان پارسی باستان به معنای «بی زمان» و بی نهایت است و خصوصیت مشترک تمامی این مجسمه ها، عنصر بی زمانی در آن هاست. این مجسمه ها بیننده را با نوعی بی زمانی یا تعلق به همه زمان ها روبرو می کند؛ شرایطی که امکان جستجویی فراتر از مرزهای زمان و مکان را برای بیننده فراهم خواهد نمود.
افتتاحیه این نمایشگاه گروهی با آثار ۱۴ هنرمند مجسمه ساز در گالری سهراب برگزار گردید. ۲۱ اثر از دوره های مختلف کاری ۱۴ هنرمند مجسمه ساز روی دیوار گالری سهراب رفته است.
«آژمان» تا ۲۲ مرداد ادامه دارد.
متریال مورد استفاده هنرمندان در این نمایشگاه هم متنوع است؛ از گرانیت سفید، چوب، برنز، پاپیه ماشه، فایبر گلاس و..؛ آثاری از فرزانه اسعدی، سیمین اکرامی، پرویز تناولی، بهمن دادخواه، پانته آ رحمانی، مجتبی رمزی، هادی روشن ضمیر، ایرج زند، مهدی سحابی، سعید شهلاپور، آذر شیخ بهاءالدین، رضا لواسانی، پریدخت مشک زاد و رضا امیر یاراحمدی؛ هنرمندانی هستند در این نمایشگاه قابل بازدید است.
به دنبال اکسیر زندگی مجتبی رمزی مجسمه سازی که بخصوص با مجسمه های جغدش در ایران شناخته می شود، یکی از هنرمندان شرکت کننده در نمایشگاه «آژمان» است. او در رابطه با حضور خود در این رویداد اظهار داشت: زمانیکه گالری تصمیم به گردآوری این مجموعه با مبحث بی زمانی گرفت، من مجسمه ای را عرضه کردم که به این مضمون نزدیک بود و برای همین مجسمه برنزی خروس هایم را با مضمون جاودانگی برای این نمایشگاه انتخاب کردم.
این هنرمند مجسمه ساز در رابطه با تمرکز این نمایشگاه بر مفهوم بی زمانی افزود: برخی ایده ها هستند که تاریخ مصرف ندارند. شما می توانید آن ایده را هم در چارچوب امروز ببینید هم در چارچوب چند هزار سال قبل. این مفاهیم زمان مند نیستند و دل مشغولی آدم ها طی تاریخ بوده اند.
رمزی در رابطه با اثر خود در نمایشگاه هم اظهار نمود: کار من الهام گرفته از حماسه گیلگمش است. یکی از کارکترهای اصلی کارهای من این حماسه است. مبحث این اثر، جاودانگی است و ترس از مرگ و گشتن به دنبال اکسیر زندگی. با این که چند هزار سال از سرایش این منظومه می گذرد هنوز مردم این درگیری ها را دارند. با وجود پیشرفت تکنولوژی، مضامین عوض نشده و درگیری ذهنی آدم ها همین بی زمانی است.
او اضافه کرد: اغلب موادی را که میتوان در مدیاهای مختلف برای مجسمه سازی به کار گرفت، در این نمایشگاه شاهد بودیم. این نمایشگاه می تواند نماینده ای از مجسمه سازی معاصر ایران باشد؛ چون که شاهد تنوع گرایش ها، متریال، تکنیکها و دوره های مختلف هستیم؛ به صورتی که شاید نیم قرن مجسمه سازی معاصر ایران را بتوان در این نمایشگاه مرور کرد. در این نمایشگاه مجموعه کارهای فیگوراتیو محوریت داشت و برخورد آبستره در کارها دیده نمی شد، حتی آثاری مثل مجسمه هادی روشن ضمیر هرچند مبحث اش خط است اما نگاهی فیگوراتیو دارد و در آن میتوان بدن را دید. برخی آثار این نمایشگاه را دوست داشتم؛ همچون مجسمه سرامیک پرنده پرویز تناولی و همینطور اثری از مرحوم ایرج زند.
یک ریشه یابی از مشکلات در حوزه مجسمه سازی شهری عباس مجیدی، مجسمه ساز و عضو انجمن مجسمه سازان، از دیگر بازدیدکنندگان این نمایشگاه است. او اعتقاد دارد که هر یک از آثار نمایشگاه زمینه ای دارند و خیلی از آنها متناسب با نوع تفکری که هنرمند عرضه کرده به گذشته تاریخیِ دو سه دهه گذشته بر می گردد، گذشته ای که برای زمان خودش ساختار بسیار قدرتمند و خوبی داشته و امروز هم جایگاه ویژه خود رادارد.
این مجسمه ساز در رابطه با چیدمان آثار این نمایشگاه اظهار داشت: انتظار بر اینست که در چیدمان قدری دقت بیشتری صورت بگیرد، چونکه برخی کارها یک مقدار از فضای مدرن خارج می شوند و احتیاج به فضایی برای نفس کشیدن بیشتر دارند در مجموع تماشای کارهای پیشکسوت ها در کنار هنرمندان جوان تر برای خود من جذابیت داشت.
او افزود: بدون شک هر اتفاقی که در حوزه مجسمه سازی بیافتد در بدنه مجسمه سازی تأثیرگذار خواهد بود و می تواند برای آینده این رشته مؤثر باشد، اما اگر بخواهیم این حرکت ها استمرار داشته باشد باید قدری با تأمل بیشتری با آن برخورد نماییم، در این حالت میتوان نتایج خیلی بهتری را گرفت. در مجموع معتقدم کارهای خوبی در این نمایشگاه گردآوری شده است.
مجیدی اضافه کرد: متاسفانه ما هم در حوزه مجسمه سازی شهری هم در حوزه نمایشگاه ها شاهد مشکلات و چالش هایی هستیم. این امر، علل مختلفی دارد. یک دلیل اصلی اینست که به هنر مجسمه سازی توجه لازم نمی شود و انتظار می رود مسؤلان حمایت جدّی تری صورت دهند و البته از هنرمندان هم انتظار همکاری بیشتری می رود تا فضای مجسمه سازی پویاتر از چیزی که هست باشد. با عنایت به پتانسیل های بسیاری که وجود دارد، اگر فضا آماده شود میتوان شاهد بالندگی بیشتر این هنر بود.
خاطره ای از پرویز تناولی شهداد فاضلی مجموعه دار و فعال فرهنگی هم در رابطه با این نمایشگاه اظهار داشت: آن چه که من در این نمایشگاه شاهد بودم واقعاً اثرگذار بود و و بسیار از تماشای این بیست و یک اثر لذت بردم. کارهایی بسیار نفیس و سرشار از هنر از چند نسل از هنرمندان مجسمه ساز ایرانی انتخاب شده است؛ هنرمندانی که هر یک جزو سرآمدان مجسمه سازی بوده و هستند. من در کشورهای زیادی خصوصاً در کانادا از گالری ها و موزه های متعدّدی دیدن کرده ام، ولی باید بگویم واقعاً این کارها با آثار پرارزش موزه های دنیا برابری می کند. تشکیلات ارزشمند و منسجمی می خواهد که چنین آثاری را در چنین مجموعه ای جمع آوری کند.
فاضلی در ارزیابی بیشتر این نمایشگاه افزود: در مجموع این نمایشگاه عرضه ی سالم و دلپذیری از هنر هنرمندان مجسمه سازی ایران است. این تنوع متریال در این نمایشگاه خیلی مهم می باشد. در این مجموعه شاهد تنوع متریال همچون سنگ، برنز، پاپیه ماشه و چوب بودیم. برخی کارها را برای نخستین بار می دیدم، مانند مجسمه پریدخت مُشک زاد که خیلی تحت تاثیر آن قرار گرفتم. هنرمندانی شناخته شده و بعضاً کمتر شناخته شده در کنار هم قرار گرفته اند که در واقع این روال معمول و متداول برای معرفی هنرمندان جوان تر است.
او اظهار داشت: انجام کار فرهنگی دشواری های خاص خویش را دارد. فارغ از مسائل فروش و بازار، نفس برگزاری این نمایشگاه ها بسیار ارزشمند است. من خود قدری در این کار دست دارم و بدون چشم داشتی دنبال مناسبت می گردم تا در شهر خوانسار در گالری ای که تأسیس کرده ام هنرمندان بیایند و نمایشگاه بگذارند؛ چون معتقدم بارِ فرهنگی این برنامه ها بالاست. در شهر خوانسار هنرمندی را ندیدم که در حوزه مجسمه سازی فعالیت کند یا لااقل من تا حالا برخورد نکرده ام. هنرمندان این شهر بیشتر در حوزه مینیاتور، نقاشی و خوشنویسی فعال می باشند. خوانساری ها عموماً به خوش خطی شهره اند و هنرمندان خوشنویس نظیر استاد کابلی خوانساری برآمده از این شهر هستند و زیر نظر ایشان تشکیلات انجمن خوشنویسان در آن جا فعال است. ما چندین نمایشگاه برای جوانان خوشنویس ترتیب داده ایم و چند نمایشگاه هم برای استاد کابلی گذاشته ایم.
او ضمن اشاره به عرضه اثری سرامیکی از پرویز تناولی، به ذکر خاطره ای در رابطه با این هنرمند پرداخت و اظهار داشت: بیست و اندی سال قبل، استاد تناولی پیش از مهاجرت به کانادا یک روز من و همسرم را به بازدید خصوصی از موزه شان در تهران دعوت نمودند. در آن دیدار به ایشان گفتم می توانید در خوانسار نمایشگاه بگذارید؟! ایشان خیلی استقبال کردند و من واقعاً تحت تاثیر قرار گرفتم که یک هنرمند با آن عظمت و سوابق پذیرفتند که در شهرستان نمایشگاه بگذارند. ما واقعاً هنرمندان بزرگی داریم که شهرت و اعتبار جهانی دارند و بسیار هم متواضع و فروتن هستند. دهه سی و چهل یک جنبش و جهش بزرگ در هنر ایران صورت گرفت و هنرمندان برجسته ای مانند استاد کلانتری ظهور کردند که صرف نظر از هنرشان شخصیت های برجسته و قابل احترامی بودند و آثارشان از لحاظ جهانی حرفی برای گفتن دارد و قابل رقابت با کار هنرمندان برجسته دنیاست.
مراسم افتتاحیه این نمایشگاه روز جمعه، پنجم مرداد با حضور حمید پازوکی، رضا لواسانی، فرزانه اسعدی، مجتبی رمزی، علی خسروی، شهداد فاضلی، هادی روشن ضمیر، هایده زرین بال، مجید احمدی، مهرداد فلاح، محمد عسگری، ایرج میرزا علیخانی، اسدالله امرایی، محتشم مهدوی، جاوید رمضانی، سیف الله صمدیان، پری دخت مشکزاد و... برگزار گردید.
برای رفتن به گالری سهراب باید به نشانی خیابان سمیه، بین مفتح و رامسر شماره ۱۴۲ مراجعه نمود. ساعت بازدید، همه روزه از ساعت ۱۱ تا ۲۰ و جمعه ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ است. این گالری یکشنبه ها تعطیل می باشد.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب