چهره متفاوت رضا عطاران در مراسم نکوداشت کیانوش عیاری
به گزارش کارکادو، بزرگداشت کیانوش عیاری به مناسب افتتاح گنجینه جوایز وی در موزه سینما با حضور تعدادی از هنرمندان، مدیران فرهنگی و علاقه مندان به سینمای او برگزار گردید.
به گزارش خبرگزاری کارکادو، مجید اسماعیلی مدیر موزه سینما اظهار داشت: خدمت میهمانان عزیز خصوصا آقای عیاری که از مفاخر سینمای ایران هستند خیر مقدم می گویم. تفاوت موزه سینما با سایر موزه ها به وجود اشخاص، بزرگان و گنجینه در ارتباط با آنها بازمی گردد. افرادی همچون مسعود کیمیایی و کیانوش عیاری به سینما ارزش و اعتبار می دهند. از آقای عیاری که با تواضع مثال زدنی جوایز خویش را به موزه سینما اهدا کردند تشکر می کنم.
سپس علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما هم در ادامه این برنامه اظهار داشت: سبب افتخار من است که در این جمع حاضر باشم. از زاویه خود و بعنوان بازیگر شانس بزرگ همکاری با عیاری را داشتم و در مدت چهار سال درخدمت ایشان بودم. او بدون شک دارای یکی از صحیح ترین نگاه ها به مقوله بازیگری مقابل دوربین است و به سبب دقت نظر بالای ایشان، دلنشین ترین و صحیح ترین نوع بازی هنرمندان در آثار ایشان رقم خورده است.
این بازیگر اضافه کرد: در نخستین روزهایی که در خدمت ایشان بودم بازیگران دیگر با حسرت در رابطه با حضور من مقابل دوربین ایشان صحبت می کردند. بررسی وجوه سینمای ایشان بعنوان یک کارگردان برجسته و مولف در تخصص من نیست. بعنوان نماینده صنوف سینمای ایران و از سوی خانه سینما وجود پرارزش کیانوش عیاری را گرامی می دارم و امیدوارم خورشید وجود ایشان همواره تابناک بماند و فیلمهای بیشتری از او ساخته شده و بازیگران بیشتری فرصت همکاری با او را داشته باشند. اگر عیاری در سینمای ایران حضور نداشت یک جای خالی برای همیشه در سینمای احساس می شد.
در ادامه فریدون جیرانی فیلمساز و تاریخ نگار سینمای ایران گقت: به نظر من سال ۱۳۴۸ در سینمای ایران از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. چونکه فیلم هایی همچون «آرامش در حضور دیگران»، «قیصر» و «گاو» ساخته شدند. بیضایی در دانشکده هنرهای زیبا تدریس خویش را آغاز می کند و در یک سالن کوچک، شش فیلم کوتاه نمایش توسط بصیر نصیری نمایش داده می شود. همینطور اتفاق هایی در بخش پژوهش تلویزیون زیر نظر فریدون رهنما رخ می دهد.
این فیلمساز اضافه کرد: نمایش آن شش فیلم کوتاه، منجر به تشکیل سینمای آزاد ایران می شود که مقرر است از دل آن نسل جدید سینماگران ایران را از شهر های مختلف شکل دهند. فریدون رهنما و تلویزیون به جریان سینمای آزاد کمک زیادی می کنند. در مشهد مهرداد تدین مسئول سینمای آزاد می شود. در اهواز هم کیانوش عیاری این مسئولیت را برعهده می گیرد. از میان این اسامی، نام کیانوش عیاری ببیش از دیگران شنیده می شود. اغلب فیلمسازان سینمای آزاد، نسل سوم سینماگران پس از انقلاب را می سازند که شاخص ترین آنها کیانوش عیاری بود.
در ادامه این برنامه مهرزاد دانش منتقد شناخته شده سینمای ایران گقت: امیدوارم سایه آقای عیاری برای سال ها بر سر سینمای ایران باشد. از زوایای مختلف میتوان در رابطه با سینمای عیاری صحبت کرد. فیلم سازان را عمدتا با تصاویر به یادماندنی فیلم هایی که ساخته اند به یاد می آوریم. کیانوش عیاری همچون فیلم سازانی است که تصاویر پرشماری را در صفحات سترگ و با ارزش سینمای ایران برجای گذاشته است. در «آنسوی آتش» پس زمینه تصویر باشکوهی سرخ آتش ناشی از احتراق نفت به آسمان کشیده است و در پیش زمینه، تنش ها، عشق ها و حسرت مشاهده می شود. فیلم «شبح کژدم» با تصاویر خارق العاده سکانس پایانی که در پس زمینه، تله کابین کوچک در سفیدی منظره برفی به چشم می خورد و در پیش زمینه، صورت یخ زده فردی وجود داشت، نمایی ماندگار است. در فیلم «آبادانی ها»، حرکات دورانی دوربین با چرخش شخصیت اصلی در نقاط مختلف شهر تلاقی داشت. در فیلم «بیدارشو آرزو» که در صحنه ای به دنبال افراد گمشده می گشتند، نمایی بسیار ملتهب بود. در فیلم «بودن و نبودن»، سکانس تکان دهنده در ارتباط با دختر و میزانسن عمودی دوربین به فراز و نشیب های اخلاقی پرداخته است.
در ادامه فریدون عموزاده خلیلی قصه نویس و منتقد در مورد سینمای عیاری اظهار داشت: آقای عیاری فیلمهای درخشانی را خلق کرده است. همینگوی بعنوان نویسنده ای شهرت دارد که وقایع زندگی و جوهره آنرا با شیرین ترین و ساده ترین کلمات بیان می کند. قصه های وی برگرفته از عینیت زندگی است، ولی به سبب عمقی که دارد قابل تفسیر و تبیین از زوایای مختلف است.
وی افزود: برای من سینمای قصه گو کیانوش عیاری با روایت گری همینگوی مشابهت دارد.
همینگوی زندگی را در چارچوب کلمات متبلور می کند و عیاری آنرا در چارچوب تصاویری ساده و بدون تصنع و تکلف نشان داده است. فیلمهای او دارای داستان هایی است که از وقایع روزمره زندگی ما به شمار می روند. عیاری بدون آنکه گرفتار فرمالیسم شود از فیلم هایش برداشت های فراوان دیگری می شود. در مورد فیلم «آنسوی آتش» و دعوای برادران هم تفسیرهای متفاوتی وجود دارد و درحالی که او داستان عشق و نفرت دو برادر را روایت می کند، وقایع دیگری هم در خلال آن جریان دارد. زمانیکه هنرمندی از عمق زندگی گرته برداری کرده و برای آن ما به ازای تصویری پیدا می کند، این مساله بعدها قابل تفسیر و حتی پیشگویی است و سینماگران یکی از بزرگترین کارهایی که برای بشریت انجام می دهند، پیشگویی در رابطه با آینده می باشد.
ابوالفضل پورعرب بازیگر مطرح سینمای ایران هم در رابطه با عیازی اظهار داشت: نمی دانم چه باید گفت تا حق مطلب در رابطه با کیانوش عیاری ادا شود و من بتوانم حق شاگردی خویش را در برابر او اثبات کنم. من این افتخار را داشتم در اثری با ایشان همکاری کنم. زمانیکه در این اثر مقابل دوربین حضور داشتم، از خود راضی نبودم. روزی هنگام صرف نهار عیاری به نزد من آمد و از بازی من تعریف کرد. گفت من سال ها بود می خواستم با تو کار کنم که حالا این اتفاق رخ داده است. من هم علاقه داشتم بعنوان یک کارگردان مولف با او همکاری کنم. در طول فیلم متوجه شدم او کار خویش را به صورتی بسیار ساده انجام می دهند
مهرداد اسکویی مستند ساز مطرح سینمای ایران هم در مورد عیازی اظهار داشت: وقتی نوجوان بودم عیاری با چند فیلم به انزلی آمد. من بازیگر تئاتر و عاشق سینما بودم. بروشور فیلم را نزد او بردم و از من پرسید فیلم می سازی گفتنم نه و گفت حتما این کار را انجام بده. همه ما سینمای عیاری را کپی می نماییم. بسیار خوشحال و مفتخرم که در عصر عیاری زندگی می نماییم. تلاش می نماییم تا واقع گرایی و باورپذیری آثارمان شبیه فیلمهای کیانوش عیاری باشد. من و نسل من بسیار از او یاد گرفتیم. این مراسم بهانه ای است برای دیدین چندباره آثار عیاری تا از او بیاموزیم. از او یاد گرفتم که همواره باید میل به تجربه های متفاوت در وجودم باشد. در دو روزی که همراه ایشان در سلیمانیه عراق بودیم، از او سینما انسانیت و اخلاق را آموختم.
اسکویی ادامه داد:: عیاری یک استاد فروتن است. ما سینماگران و رهروان او با همه سختی ها و کمبودها و با شناخت تکلیف خود تلاش می نماییم مانند عیاری در راه تجربه گرایی عاشقانه و بی توقع مسیر را ادامه دهیم.
سپس حجب اله ایوبی مدیر فرهنگی هم اظهار داشت: کیانوش عیاری فردی است که نگذاشت منیت درون او فربه شود. شخصیت او دیدنی است برای آنکه منیت را از میان برداشتند. او هر زمان که حضور داشت، از ایران فرهنگ و سینما سخن گفت و برای همین است که او تا این اندازه عزیز و دوست داشتنی است. او یکی از تلخ ترین روزهای مدیریتی من در سینما را با درسی کریمانه تبدیل به یکی از بهترین روزهای آن کرد. عیاری به عشق جوانان این کشور صدها ساعت در گروه هنر و تجربه فیلمهای جوانان را به امید دیده شدن آنها دید.
امیدوارم سایه او همواره بر سر سینمای ایران مستدام باشد.
علی فرهمند منتقد سینما هم اظهار داشت: سنت سینمای ایران همواره بر بستر واقع گرایی بوده است و کیانوش عیاری به آن وجاهت بخشیده است. سنتی که به ناگزیر جریان سینمای آزاد را با خود همراه کرد. در رابطه با فیلم سازانی که در رابطه با حقیقت و خصوصیت های مستند گونه کار کردند، از کیارستمی تا داوود نژاد، عیاری دارای سبکی منحصر به فرد و غیرقابل تقلید است. واقع گرایی او بگونه ای است که با چینش آشکار میزانسن و حقیقت مطلق روزمره به صورت توامان سر و کار داریم که بسیار پیچیده است. فرمی که مد نظر اوست بگونه ای است که حقیقت گرایی را به حد اعلا خود می رساند.
در ادامه کیانوش عیاری پشت تریبون حاضر شد و اظهار داشت: از حضور عزیزان ممنونم. هجده ماه پیش که گرفتار بیماری شدم بعضی از بهترین متخصصان به من گفتند که باید یا سینما را انتخاب کنی و یا زندگی اما من نمی توانستم از سینما دل بکنم.
وی افزود: نکاتی که دوستان اشاره کردند برای من تازگی داشت. امیدوارم استحقاق این تعریف را داشته باشم. با وجود وضعیت جسمی قصد دارم فیلم «زندان دوستان داشتنی» و سریال «سوسک ها کابوس ابدی من» را بسازم. عیاری با اشاره به اینکه سینما دست از سر من برنخواهند داشت، بیان داشت: خانواده من در این سال ها همواره پشتیبان من بودند. همینطور داریوش عیاری یکی از بهترین همکاران من بعنوان فیلمبردار بوده است و یکی از بهترین متخصصان در شناخت و سواد سینمایی است. از آقای اسماعیلی مدیریت موزه سینما برای برگزاری این مراسم بسیار تشکر می کنم.
در پایان این برنامه کیانوش عیاری کیک تولد هفتاد و سه سالگی خویش را فوت کرد.
از حاضران در این برنامه میتوان به فریدون جیرانی، علی دهکردی، مهرزاد دانش، علی فرهمند، حجت الله ایوبی، ابوالفضل پورعرب و مهرداد اسکویی در این مراسم سخنرانی کردند و ازجمله حاضران میتوان به رضا عطاران، داریوش عیاری، خسرو معصومی، جمشید جهان زاده، مهدی صباغ زاده، دانش اقباشاوی، بهرنگ دزفولی زاده، حسن رضایی، شاهین امین، محمود گبرلو، احمد امینی، هوشنگ گلمکانی، عباس یاری، هوشنگ حسینی، مهرداد غفارزاده، ناصر باکیده، رضا رخشان، فرید سجادی حسینی و… اشاره نمود.
۲۴۵۲۴۵
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب