گفت وگوی كاركادو با بهار ایلچی
درباره ی کنسرت های عصر گاهی بانوان و چند چالش
کارکادو: بهار ایلچی (سرپرست گروه بانوان «ستاره قطبی (پلاریس)» و نوازنده پیانو و هارپ) در صحبتی درباره ی مشکلات برگزاری کنسرتهای بانوان به نکاتی همچون سانس برگزاری کنسرتهای بانوان، تعداد نوبت های اجرائی که طی سال به این گروه ها اختصاص داده می شود، خدماتی که سالن ها به آنها ارائه می دهند، اجاره بهای سالن ها، ممنوعیت برگزاری کنسرت در شهرستان ها و... می پردازد.
بهار ایلچی که از سال ۸۸ با گروه موسیقی بانوان «ستاره قطبی» فعالیت دارد و تا همین چند سال پیش گروه او جزو پرکارترین گروههای بانوان بود، درباره ی کم کار شدن گروهی که سرپرستی آنرا برعهده دارد، به ایسنا می گوید: تا اواخر سال ۹۸ که در اسفندماه اجراهای موسیقی به خاطر شیوع ویروس کرونا متوقف گردید، پرکارترین گروه بانوان در ایران بودیم که در سال بیش از ۱۰ الی ۱۲ اجرا در تهران داشتیم. با شیوع ویروس کرونا که حدود سه سال تا سه سال و نیم امکان برگزاری کنسرت نبود و تنها در سال ۱۴۰۰ با نصف ظرفیت برگزار کردیم.
کنسرت های بانوان و چالش کار گروهی
در ادامه از او درباره ی اعضای گروهش سوال می نماییم، این که اعضای این گروه تا چه حد بدون تغییر باقی مانده اند و اگر هم تغییر در کار بوده نحوه جایگزینی اعضا به چه صورت است؟
ایلچی پاسخ می دهد: در کار گروهی نمی توان انتظار داشت که اعضا ثابت بمانند، به هر حال متأسفانه یا خوشبختانه خیلی از نوازندگان و خوانندگان گروه تا حالا مهاجرت کرده اند یا ترجیح داده اند بصورت مستقل کار کنند. به هر حال خیلی وقت ها از صفر آغاز نموده ایم و گروه را باردیگر از نو ساخته ایم. به هر حال هر بار جایگزین کردن نوازندگانی که برای آموزش و آماده کردن آنها وقت گذاشته ایم، کار سختی است.
او ادامه می دهد: معتقدم یکی از رسالت هایم این است که بتوانم استعداد نوازندگان جوان را ببینم و به آنها امکان رشد و پیشرفت را بدهم که هم امکان استفاده از آنها در گروه میسر باشد و هم خودشان بعدا بتوانند از آن چه آموخته اند، بهره گیرند.
این هنرمند در همین راستا درباره ی نحوه همکاری گروه «پلاریس» با نوازندگان و خوانندگان مختلف می گوید: گاه اینگونه است که تعدادی از نوازندگان و خوانندگان بخاطر آشنایی که خودشان با گروه دارند درخواست همکاری می دهند و رزومه شان را ارسال می کنند که از بین آنها از افراد مستعد در گروه استفاده می نماییم. تعدادی از نوازندگان گروه نیز از سنین کودکی تحت آموزش اعضای خود گروه به حدی رسیده اند که بتوانند روی صحنه کنسرت بروند؛ چونکه گروه «پلاریس» برای گروههای سنی کودک و نوجوان امکان فعالیت فراهم نموده تا بتوانند دیده شوند و رشد کنند.
او ادامه می دهد: البته امروزه شرایط با سال ۸۸ که من فعالیتم را با گروه شروع کردم متفاوت است؛ برای اینکه در آن زمان نوازنده های خانم به ویژه در بخش سازهای پاپ مانند درام، پرکاشن یا گیتار الکتریک خیلی محدود بودند تا حدی که مجبور بودیم افرادی را که علاقه داشتند به کلاس بفرستیم تا به حدی استاندارد برای حضور روی صحنه کنسرت برسند. اما در سالهای اخیر تعداد نوازنده های خانمی که بتوانند با سازهای مختلف کار کنند خیلی بیشتر شده است؛ البته تعداد آنها و فضای برای کار کردنشان در حد مردان نیست ولی شرایط مانند قبل هم کار را برای خانم ها محدود نمی کند.
محدودیت سالن های برگزاری کنسرت برای بانوان
ایلچی اما زمانی که درباره ی بزرگترین مشکلی که گروههای بانوان با آن رو به رو هستند می پرسیم، به سالن های برگزاری کنسرت می پردازد و می گوید: کنسرتهای بانوان تنها امکان اجرا در یک سالن تهران یعنی تالار وحدت را دارند. این سالن نیز چندان ظرفیت بالایی برای حضور تماشاگران ندارند که این امر سبب می شود، برگزاری کنسرت برای گروهی به بزرگی گروه ما در وضعیت اقتصادی فعلی مقرون به صرفه نباشد. از جانب دیگر تالار وحدت اصلا نوبت برگزاری کنسرت نمی دهد و آن زمانی که نوبت برگزاری کنسرت می دهد، گروههای بانوان تنها امکان برگزاری کنسرت در سانس ساعت ۱۴ را آن هم در روز جمعه دارند. دو ظهر ساعتی است که برای کنسرت رفتن تعریف نشده است و اگر فردی بخواهد به کنسرت برود، پیش فرض ذهنی او روی ساعات عصر و شب است.
او ادامه می دهد: خوش بینانه ترین حالتی که تالار وحدت طی سال به گروهی نوبت کنسرت بدهد، چهار سانس است؛ البته این اتفاق هم نمی افتد و اغلب شاید دو سانس به هر گروه نوبت اجرا بدهد. این در صورتی است که چند سال پیش حداقل چهار تا ۶ سانس در تالار وحدت کنسرت داشتیم اما حالا از آنجائیکه گروههای ویژه بانوان تعدادشان بیشتر شده است، نوبت اجرای بیشتری را به هر گروه اختصاص نمی دهند.
محدودیت برگزاری کنسرت بانوان در سایر شهرهای کشور
این هنرمند همین طور درباره ی ممنوعیت برگزاری کنسرت در سایر شهرهای کشور بیان می کند: یکی از معضلات گروههای بانوان این است که با وجود این که که کار ما مجوز دارد و قانونی می باشد و برمبنای قوانین کشور در تهران روی صحنه می رویم اما در شهرستان ها اصلا اجازه برگزاری کنسرت نداریم. تنها شهری هم که توانسته ایم پس از هفت سال تلاش کنسرت داشته باشیم، بندر عباس بود.
او ادامه می دهد: در هیچ جایی از قانون ذکر نشده که بانوان نمی توانند در شهرستان ها کنسرت داشته باشند اما افرادی هستند که بصورت فردی و سلیقه ای عمل می کنند و این واقعا آزاردهنده است؛ برای اینکه این امر سبب محدود شدن کنسرت هایمان در تهران، پایین آمدن درآمدمان و شناخته نشدن ما در سطح کشور می شود.
از او سوال می نماییم که آیا تابحال پیش آمده که در یک شهرستان مجوز برگزاری کنسرت داشته بوده باشند اما کنسرت آنها لغو شده باشد؟ پاسخ می دهد: همانطور که گفتم تنها توانسته ایم در بندرعباس آن هم پس از هفت سال تلاش کنسرت داشته باشیم؛ البته قرار بود این کنسرت دو سانس باشد اما یکی از سانس های آنرا با وجود استقبالی که صورت گرفت، لغو کردند.
اجاره بالای سالن های کنسرت برای بانوان
ایلچی به اجاره ای که برای سالنی مانند تالار وحدت پرداخت می کنند، می پردازد و می گوید که «با وجود این که گروههای بانوان ساعت ۱۴ باید کنسرت برگزار کنند اما همپای گروههای غیربانوان برای برگزاری کنسرت اجاره بها پرداخت می کنند. با این وجود نه خدمات خوبی را دریافت می کنند و نه از قابلیت تالار اصلا می توانند استفاده کنند؛ برای اینکه بسیاری از کارها نیازمند قدرت بدنی و حضور مردان است.»
بگفته او آنها در کنسرت هایشان حتی نمی توانند نورهای مختلفی مانند نور «فالو» را داشته باشند.
او در آخر می گوید که امیدوار است از این پس باتوجه مسئولین، مشکلات برگزاری کنسرت برای بانوان حل شود و بتوانند در سراسر ایران کنسرت برگزار کنند.
منبع: karkado.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب