علیرضا قزوه:
به من تهمت می زنند
به گزارش کارکادو، علیرضا قزوه با بیان اینکه به او تهمت می زنند می گوید: خیلی ها به بنده لطف دارند و به من نسبت هایی می دهند. بگذار بگویند. من حتی یک چفیه از حضرت آقا نگرفته ام. هیچی نگرفته ام.
علیرضا قزوه، شاعر که برای مصاحبه در رابطه با سمت خود در دفتر موسیقی و شعر صدا و سیما به ایسنا آمده بود، در رابطه با وضعیت شعر و اینکه برخی معتقدند، شعر مخاطب خویش را از دست داده و اثرگذار نیست، اظهار نمود: شعر بااصالت ترین هنرهاست، ماندگارترین هم هست؛ در شعر حکمت است و به نظرم حکمت خمیرمایه اصلی هنر است. حاکمان باید حکمت بدانند و اگر حکمت بلد نباشند، نباید حاکم باشند.
او با تاکید بر اینکه حاکمان باید حکمت را که خمیرمایه و شیره جان هنر است، بدانند، اظهار داشت: کاری ندارم که مخاطب شعر بخواند یا نخواند، حرف من اینست گاه یک بیت از بیدل، جهان بینی یک متفکر را می تواند عوض کند؛ یعنی متفکری که ۸۰ سال مطالعه کرده با یک بیت بیدل عوض می شود و یا بیتی از صائب یا مولانا می تواند سیاست و یا اقتصاد را متحول کند.
قزوه در رابطه با شعر اعتراض و کارکرد آن در جامعه اظهار کرد: شعر اعتراض یک ژانر جهانی است، زمانی از ادبیات جنگ حرف می زدیم، بعد گفتیم ادبیات مقاومت و بعدها ادبیات پایداری؛ برخی فکر می کردند ما داریم این ها را می تراشیم تا چیز جدیدی برای خودمان درست نماییم در حالیکه این مورد ها ژانری جهانی است و در تمام دنیا هست، در زمان گذشته از دوران قبل از میلاد هم نمونه هایش را داریم. شعر اعتراض و ادبیات اعتراض هم امری جهانی است و نمونه های جهانی بسیاری دارد.
او در رابطه با تعریف خود از شعر اعتراض هم بیان نمود: در ادبیات دو روحیه داریم که یکی روحیه خمودگی است؛ عرفان نوعی خمودگی است، هرچند دو نوع عرفان داریم؛ عرفان خانقاهی و گوشه نشینی و دیگری عرفان سرخ که همان عرفان اعتراض است. نمونه عرفان اعتراض، شعر شمس تبریزی است. تمام حرکت های شمس تبریزی ادبیات اعتراض است، متنش اعتراض است. «شمس تبریزی از شیخ کرمانی [اوحدالدین کرمانی] پرسید که در چه کاری؟ گفت ماه را در تشت آب می بینم، و شمس گفت اگر بر قفا دمل نداری چرا در آسمان نمی بینی؟». او در واقع با این جواب، کرمانی را مسخره می کند. این ادبیات اعتراض است.
بیشتر بخوانید:
علیرضا قزوه: در این روزگار، شعر و بخصوص شعر اعتراض آمیز کارکرد اجتماعی خوبی داشته است
این شاعر ضمن اشاره به تقسیم بندی جهانی ادبیات به ادبیات اعتراض و ادبیات ضداعتراض، توضیح داد: ادبیات ضداعتراض می شود خمودگی، ادبیاتی که با همه کنار می آید. این نوع ادبیات مانند آدم خنثی و خونسرد است؛ مانند ماری که از کنارش می گذری. این نوع ادبیات هیچ کاری نمی نماید. بعضی از عارفان هم این گونه اند اما برخی حرکت ایجاد می کنند. اینکه بعضی از ادیبان حرف می زنند و اعتراض می کنند هم ریشه در عرفان دارد و هم یک ژانر جهانی است.
دوست دارم خودم را شمسی بدانم
او در رابطه با ادبیات اعتراض در شعر معاصر بخصوص پس از انقلاب اظهار داشت: طاهره صفارزاده نمادی از ادبیات اعتراض است و سیدحسن حسینی. البته می توانیم ادبیات اعتراض را، ادبیات مهر و قهر هم بگوییم؛ برخی ادبیات شان قهر است که این قهر بر مبنای اعتراض است و در حقیقتی ریشه دارد. شمس می گوید «با مردم زمانه به ریا باید زیست». شاعری هم اهل مهر است مانند اوستا و قیصر امین پور. این ها مانند مار خونسرد نیستند بلکه مهرشان زیاد است.
قزوه تصریح کرد: به نظرم کسانی که ادبیات شمسی دارند، شعرشان شعر اعتراض است؛ سیدحسن حسینی، طاهره صفارزاده و کسی که روبه روی تان نشسته؛ دوست دارم خودم را شمسی بدانم. شمس را بعنوان یک چهره جذاب دوست دارم.
این شاعر در رابطه با اینکه قائل به تقسیم بندی ادبیات به ادبیات مستقل و ادبیات حاکمیتی است یا خیر، اظهار داشت: این شاعران حرف های بدی نمی زنند، آدم های بدی هم نیستند ولی اگر این طور حساب کنید، باید بسیاری از شاعران را بگویید پَر؛ مثلاً رودکی پَر، فردوسی پَر و بدین سان بسیاری از شاعران را باید کنار بگذارید از حافظ تا شاعران دیگر که در کنار حکومت بودند. ما نمی توانیم آنها را کنار بگذاریم، در واقع آنها حاکمان را نصیحت می کردند و شاید چیزی هم از حاکمان نمی خواستند؛ مثلاً فردوسی چیزی از محمود نخواست و اگر هم چیزی دادند برگرداند.
او افزود: خیلی ها به بنده لطف دارند و به من نسبت هایی می دهند. بگذار بگویند. من حتی، حتی یک چفیه از حضرت آقا نگرفته ام. ۲۰ سال آن جا هستم و اجرا می کنم، نه پول اجرا گرفته ام، نه چفیه گرفته ام، نه خانه گرفته ام، هیچی نگرفته ام. بگذار هرچه می خواهند بگویند. من آدمی را می شناسم که ادعای مستقل بودن می کند اما خیلی چیزها گرفته است، اگر بخواهم رو کنم بسیار است؛ خانم مستقل شما خانه ای که در کیش گرفته اید، چه بود؟ پولی که گرفته ای چه بود؟ خیلی چیزها می توانم بگویم. برخی ها متأسفانه این گونه هستند.
قزوه در ادامه تاکید کرد: کسی که بگوید من مستقلم و از هیچ جا پول نگیرد و برای مردم شعر بگوید، قابل احترام است و من به او احترام می گذارم، دستش را هم می بوسم. ما با کسی دعوا نداریم. از خدایم است که این طور آدم ها را ببینم و احترام شان واجب است. تمام کسانی که حقوق بگیر دولت هستند، می شوند دولتی یعنی همه معلم ها دولتی هستند و اگر این طور بگوییم توهین است. ما کارمند معمولی هستیم. از این حرف ها زیاد به من می زنند و آن قدر می نویسند که چشم و گوشم سیر شده است. تهمت می زنند و چیزهای عجیب و غریب می گویند.
او اظهار داشت: این سوال ها خوب است، بپرسید. به کسی که مستقل باشد و حرف دروغ نزند، احترام می گذارم. کسی را می شناسم که می خواست خدمت حضرت آقا بیاید و شعر بخواند و اصرار داشت شعری را که برای ایشان گفته، بخواند. من اصرار داشتم شعر را نخوان، خوش شان نمی آید. حالا او روبه روی حضرت آقا ایستاده و اینروزها دارد چرت و پرت می گوید. من یک روزی جلو تو را گرفتم که برای آقا شعر نخوان. نه به آن شوری و نه به این بی نمکی. از این جور چیزها زیاد دیده ام.
قزوه همینطور در رابطه با انتشار شعر در صفحه شخصی شاعران در شبکه های اجتماعی که خود یک رسانه است و تأثیری که این مورد بر انتشار کتاب شعر گذاشته است با بیان اینکه شعرهایی که در این فضا منتشر می شوند خوب است، اظهار داشت: چه اشکالی دارد که از فضای مجازی استفاده کرد؟ این فضا هزینه ها را می کاهد. اما سفارش ام به شاعران اینست که حتی شده ۵۰ جلد، ۴۰ جلد کتاب چاپ کرده و به کتابخانه های معروف بدهند تا سنت ادبی گذشته حفظ شود. البته امکان دارد برای گوشی مشکلی پیش بیاید و شعرها از بین برود. به سنت ها معتقد باشید خوب است.
منبع: karkado.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب