بخش ششم،
داستان یک زندگی خاص
به گزارش کارکادو، مردم در سومین روز زندگی در زیرزمین و پناهگاه های شخصی، همچنان از ذخیره های غذایی شان مصرف می کردند و با عنایت به قطع برق در اغلب نقاط شهر، مجبور بودند مواد غذایی فاسدشدنی را بین خود و همسایگان که بعضاً به صورت دسته جمعی و در کنار هم اوقات را می گذرانند، به مصرف برسانند.
به گزارش کارکادو به نقل از ایسنا، در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، یکی از توطئه های دشمنان داخلی و خارجی انقلاب برای ضربه زدن بر پیکره جمهوری اسلامی و تضعیف ریشه های نهال نوپای انقلاب، تجزیه قومی و سرزمینی کشور با عنایت به وجود اقوام مختلف در ایران بود؛ حربه ای که تا بدین روز هم دشمنان انقلاب از به کار بستن آن برای تضعیف امنیت ملی ایران ناامید نیستند.
یکی از این اقوام و مناطقی که از آغاز انقلاب تا بدین روز همواره مورد تحریک دشمنان قرارگرفته، قوم کرد و منطقه کردستان بوده است. مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس مصمم است در چند شماره، روند حدوداً یک ماهه گروگان گیری شهر سنندج توسط معاندین و منافقین در فروردین و اردیبهشت ۱۳۵۹ و سپس آزادسازی آنرا توسط نیروهای وفادار به انقلاب موردبررسی قرار دهد.
بدون شک بررسی تلاش ها و اقدامات انجام شده برای آزادسازی سنندج، یادآور ایثارگری ها و مجاهدت هایی است که برای حفظ آب وخاک میهن اسلامی مان انجام شده و سرمشقی برای نسل امروز و نسل های آینده ایران در حفظ یکپارچگی و وحدت ملت ایران است:
شنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۵۹ / بروز نشانه های فرسایشی شدن نبرد
در این زمان، تمام توجه افکار عمومی سراسر کشور بیشتر از هر چیز در مورد مسائل کردستان به وضعیت محاصره شدگان در باشگاه افسران معطوف بود، چونکه در دو جبهه و محورهای فرودگاه و پادگان، کمابیش آمدوشد صورت می گرفت و امنیت و توسعه پدافند در اطراف آنها به تدریج افزایش می یافت.
دست کم، ارتباطی که تا روز گذشته با باشگاه تداوم داشت، به صورت کامل قطع شده بود؛ ازاین رو باآنکه درگیری ها نسبت به دو روز گذشته کمتر شده بود و در شهر صدای تک تیراندازی هایی به گوش می رسید، اما در اثر درگیری های پراکنده، ۵ نفر کشته و ۴ نفر زخمی شدند. هنوز جز استانداری مراکز مهم دیگر در حلقه محاصره و زیر فشار حملات مهاجمان قرار داشت
بااینکه یک بالگرد شنوک، بخشی از نیروهای سپاه اصفهان و سپس تهران را از مقر فرودگاه به پادگان منتقل کرده، هنوز از نظر بروجردی وضعیت به قدری نگران کننده بود که با تاکید بسیار نیروی کمکی درخواست نمود.
اگرچه درون باشگاه از دو روز گذشته تا این روز، نظمی مطلوب برقرارشده بود، تک تیراندازی ها و پرتاب پراکنده گلوله های نارنجک تفنگی و شلیک آر. پی. جی ۷، سرانجام نخستین شهید را از مهاجمان گرفت.
در محور فرودگاه تحرکات ایذایی و جنگ وگریز بین مهاجمان و مدافعان انقلاب اسلامی و تبادل آتش شدید از جانب دو طرف، همچنان تداوم داشت. درعین حال، اخبار وقایع در ارتباط با محور فرودگاه مبین این بود که گروههای مهاجم، شامل کومه له و فداییان خلق، پیکار، سازمان وحدت کمونیستی و حزب دموکرات، بی وقفه در مقابل حمله پاسداران اعزامی از اصفهان مقاومت می کنند. یکی از پاسداران اعزامی از قم، در رابطه با تصرف تپه رادیوتلویزیون به دست رزمندگان چنین می گوید:
گردان یکم از سپاه اصفهان به سمت تپه رادیوتلویزیون حرکت کرد jh پس از یک درگیری شدید توانست تا غروب آنجا را تصرف کند. هشت روز پی در پی از آغاز فعالیت نظامی گروههای مخالف نظام در سخت ترین اوضاع می گذشت و رفته رفته، خستگی و گرسنگی بر آنها چیره می شد. آنها به تدریج این فشارها را به مردم منتقل می کردند.
مردم در سومین روز زندگی در زیرزمین و پناهگاه های شخصی، همچنان از ذخیره های غذایی شان مصرف می کردند و با عنایت به قطع برق در اغلب نقاط شهر، مجبور بودند مواد غذایی فاسدشدنی را بین خود و همسایگان که بعضاً به صورت دسته جمعی و در کنار هم اوقات را می گذرانند، به مصرف برسانند.
لحظه به لحظه بر آمار افراد خنثی و بی تفاوت و هم سرخوردگان گروه ها افزوده می شد، چونکه رابطه این گروههای مسلح غیرمسئول با مردم بر مبنای زور و تحمیل بود. اطلاعیه ها و اخطارهای سپاه و ارتش بیش ازپیش در افزایش تمایل مردم به رویگردانی از گروه ها، تاثیر بسزایی داشت و آنها را به استمرار و پشتوانه های حرکت نظامی جمهوری اسلامی در کردستان و به صورت خاص سنندج، امیدوار کرد.
روز ششم اردیبهشت در حالی به پایان نزدیک شد که در جریان درگیری ها، مدافعان انقلاب اسلامی سرگرم دفاع و ترمیم خطوط دفاعی و طرح ریزی برای ادامه عملیات بودند. مسؤلان عملیاتی باید برای ناامن کردن و تهدید عقبه های مهاجمان در مبادی شهر تدبیری می اندیشیدند.
تا آن زمان باوجود تلفات سنگین جانی در صفوف مدافعان انقلاب اسلامی و باوجود انبوه تبلیغات گروههای مهاجم، هنوز گلوله توپی حتی از انبار تسلیحات لشکر ۲۸ خارج نشده بود. صیاد شیرازی در رابطه با راه اندازی توپخانه و خمپاره می گوید:
این ها (مدافعان) در فشار بودند و ضدانقلاب هم دائم کار می کرد تا به شهر مسلط شود. هماهنگ کردیم و اجازه شرعی گرفتیم که می شود با خمپاره و توپخانه، هر جا را که سنگر هست، زد. دیدگاهمان را گذاشتیم توی همان دیدگاه محل که پارک زیبایی است. رفتیم و دیده بانی مان را برقرار کردیم. سنگرهای آنان را که خوب شناختیم، شروع کردیم به ریختن گلوله بر سر آنها.
بنزین ضدانقلاب به اتمام رسید
سیدحسام هاشمی، ثبت تیر و شلیک نخستین گلوله را چنین بیان می کند: صیاد، ابتدا مدخل جاده سقز را ثبت تیر کرد. وقتی به اتمام رسید، آورد روی پمپ بنزین در همان نزدیکی جاده سقز. هیچ کس جرئت نمی کرد تیراندازی بکند و نخستین توپ را خودم روی پمپ بنزین شلیک کردم. بعدازآن، خدمه های توپ آمدند پای قبضه، یعنی نخستین چشم زخمی که گرفتیم این بود. پمپ بنزین که آتش گرفت، بسیاری از آنها را به وحشت انداخت.
این اقدام شجاعانه با ریسک بسیار بالا، چنان موفق از کار درآمد که در ایام بعد خبر رسید: بنزین ضدانقلاب به اتمام رسیده است. به اذعان سخنگوی سپاه پاسداران کرمانشاه؛ به استثنای قسمتی از مرکز سنندج، کلیه نقاط حساس و مدخل ورودی سنندج از سوی کرمانشاه، مریوان و نقاط و مناطق این دوراهی و دیگر نقاط نیز، تحت تصرف ارتش و سپاه درآمده بود.
مهاجمان اکثراً از داخل برخی از خانه های مرکز شهر با تفنگ دوربین دار به طرف برادران، شلیک می کردند. رادیوتلویزیون، پخش برنامه های خویش را ادامه می داد و افراد سپاه برای حفظ امنیت کامل ارتش در این مرکز مستقر بودند. این در حالی بود که هر دو طرف درگیر، در تپه های نزدیک رادیوتلویزیون، آرایش گرفته، به تبادل آتش مشغول بودند.
منبع:
نداف، مجید، بیست ودو روز نبرد (آزادسازی سنندج)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، دانشگاه امام حسین (ع)، چاپ اول: ۱۳۹۹، صفحات ۲۹۵، ۲۹۶، ۲۹۷، ۲۹۹، ۳۰۰، ۳۰۲، ۳۰۳، ۳۰۴، ۳۰۵، ۳۰۸، ۳۰۹، ۳۱۰، ۳۱۱
منبع: karkado.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب