چرا به امام حسن عسكری(ع) لقب صامت دادند
به گزارش كاركادو ایسنا/قم مدرس مركز تخصصی امامت اظهار داشت: بحث لقب صامتی كه به امام حسن عسكری(ع) داده بودند جنبه های مختلفی داشت كه یكی از عمده ترین جنبه ها سكوت بسیار ایشان بود، این امام معصوم(ع) زبان خودرا بیشتر برای ذكر خداوند می گشودند این امر به شكلی بود كه گاهی در مقابل خاصیت ناطق بودن امام نیز قرار می گرفت.
كریم مومنی در گفتوگو با ایسنا عنوان كرد: سوژه احترام بالای امام حسن عسگری(ع) در بین دوستان و حتی دشمنانشان از نظر تاریخی ثابت شده است ودارای سندیت است، عوامل مختلفی برای به وجود آمدن این محبت بین دوستان و دشمنان حضرت وجود داشته كه سبب این اتفاق شده است.
وی افزود: یكی از عوامل موقعیتی است كه امام حسن عسگری(ع) نسبت به پدر بزرگوارشان داشته است؛ امام هادی به قدری جایگاه، شهرت، مقام و معروفیت دارند كه بنی عباس متوجه این جایگاه شدند و برای تحت نظر داشتن این امام بزرگوار ایشان را از مدینه به سامرا منتقل می كنند این امر دقیقا شبیه به كاری است كه مأمون با امام رضا(ع) انجام داده است.
مدرس مركز تخصصی امامت اضافه كرد: این امامان معصوم به قدری جایگاه و منزلت بالایی داشتندكه خلفای عباسی با آن همه جاه و وسعت مرزی اصرار بر این داشتند كه امام هادی(ع) را به سامرا منتقل كنند و تحت الحفظ باشند تا ارتباط آنها با شیعیان زیر نظر باشد از آن دوران این خاندان شناخته شده بودند.
مومنی اظهار داشت: وقتی كه امام هادی(ع) را به سامرا منتقل می كنند امام حسن عسگری(ع) كودك بودند، خیلی از شیعیان بعد از باخبر شدن از انتقال امام هادی و امام حسن عسگری(ع) به سامرا شهر و دیار خودرا رها كردند وبه شهر سامرا رفتند تا در جوار امام خود باشند خلفای عباسی با دیدن این وضع و با اطلاع از این امر كه امام آخر از نسل امام هادی(ع) است می دانستند كه خاندانشان هم مورد توجه شیعیان قرار دارد.
وی افزود: امام هادی(ع) دو فرزند شاخص و شناخته شده داشتند كه شهرت آنها در جلالت و بزرگ منشی بود یكی از این بزرگواران امام حسن عسگری(ع) و دیگری سید محمد است كه در میان شیعبان عراق نیز شهرت فراوانی دارند، سید محمد در زمان حضور امام هادی(ع) از دنیا می رود و تنها امام حسن عسگری(ع) بعنوان فرزند شاخص باقی می مانند علت این شاخص بودن این است كه هم به لحاظ زهد، هم به لحاظ اخلاقی برتری داشتند و هم این كه به این امام معصوم لقب ابن الرضا را داده بودند.
این كارشناس مذهبی اضافه كرد: بر خورد متوكل عباسی با امام هادی(ع) و خانواده این بزرگوار به ظاهر محترمانه بود، او به امام گفته بود كه در ایام دوشنبه و یك شنبه در دارالخلافه حضور پیدا كنند تا متوكل با ایشان دیدار تازه كند اما در بطن كار این امر پیدا بود كه خلیفه عباسی به جهت این كه از وجود امام در سامرا مطمئن شود این كار را انجام میداده است.
مومنی افزود: وقتی امام هادی(ع) به سمت دارالخلافه حركت می كردند مردم در محل عبور امام می ایستادند تا با امام خود دیدار تازه كنند این امر تا زمان امام حسن عسگری(ع) نیز ادامه پیدا كرده بود و جمعیتی جمع می شدند تا امام جوان خودرا ببینند، امام حسن عسگری(ع) به قدری از نظر فضل، علم، زهد و جایگاهی كه داشت بالا بود كه از طرف دشمنانش مورد احترام قرارمی گرفت و دشمنان به ایشان لقب امام الرافضة را داده بودند.
مدرس مركز تخصصی امامت اضافه كرد: بحث لقب صامتی كه به امام داده بودند از جنبه های مختلفی بوده كه یكی از عمده ترین جنبه ها این بود كه ایشان بسیار سكوت می كردند و زبان خودرا برای ذكر خداوند می گشودند این امر به شكلی بود كه گاهی در مقابل خاصیت ناطق بودن امام نیز قرار می گرفت.
وی اظهار داشت: امام حسن عسگری(ع) اقدامات متنوعی در زمینه آماده سازی شیعیان برای غیبت انجام دادند كه نخستین مورد سازمان دهی سیستم وكلایی در عصر حضرت بود كه ارتباط غیر مستقیم با وكلا صورت می گرفت تا این وكیلان بتوانند شبهه ها و سوالات شیعیان را در اقصی نقاط جهان پاسخ دهند. مورد دوم زمینه سازی های گفتاری و صحبت های كلامی بود كه امام در مورد غیبت انجام می دادند و می گفتند كه امام بعد از من غایب خواهد بود.
مومنی درانتها اضافه كرد: مورد آخر زمینه سازی عملی بود كه توسط امام حسن عسگری(ع) انجام می گرفت به این صورت كه امام گروه گروه شیعبان را به منزل خود فرا می خواندند و می گفتند كه این فرزند من مهدی است و اگر بعد از من كسی گفت فرزند پسری نداشت شما شاهد این باشید كه این كودك فرزند من است.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب