کشف رازی ناشناخته درباره ی پیکاسو
کارکادو: یک نقاشی ناشناخته در زیر پرتره ای از دوران آبی مشهور «پیکاسو» کشف شد.
به گزارش کارکادو به نقل از ایسنا، بنظر می رسد «دوره آبی» که بالاتر از هر زمان دیگری در حرفه «پابلو پیکاسو» مورد بررسی قرار گرفته، هنوز رازی برای فاش کردن داشته باشد؛ چونکه حال متخصصان مؤسسه هنر کورتولد در لندن، زنی مرموز که در زیر یک پرتره مشهور این هنرمند پنهان شده بود را کشف کردند.
پژوهشگران با بهره گیری از اشعه ایکس و مادون قرمز «پرتره ماتئو فرناندز د سوتو» (Mateu Fernández de Soto) (۱۹۰۱) که تصویرگر یک مجسمه ساز اسپانیایی است را بررسی کردند. این مجسمه ساز در «دوران آبی» پیکاسو (دورانی که از نظر سبک شناسی نقطه عطفی بود و لحنی اندوهگین در آثار اولیه این نقاش داشت) با او دوست شده بود.
«پیکاسو» در طول سه سال، از خاصیت های سنتی نقاشی فاصله گرفت و از ضربات قلم موی احساسی و یک پالت آبی ـ سبز که حال بطور آشکارا به عنوان نشانه ای از این دوران شناخته می شود، استفاده کرد. نقاشی های «دوران آبی» او محبوبیت زیادی پیدا کرده اند و الان موضوع پژوهش های گسترده ای هستند.
تابلو نقاشی «پرتره ماتئو فرناندز د سوتو» به سبب قدمت و ترکیب بندی اش معروف است. این اثر ادای دینی به دوست و هنرمندی است که خودکشی اش «پیکاسو» را به ورطه ی غم کشاند.
یافته های مؤسسه کورتولد نشان میدهد که «ماتئو فرناندز د سوتو» سوژه ی اولیه این نقاشی نبوده، برای اینکه تصویر زنی که بتازگی کشف شده است، احیانا چند ماه قبل تر نقاشی شده است. موی این زن به سبک شینیون بسته شده است، مدلی که در آن زمان در بین زنان شیک پوش پاریسی رایج بود. این مدل مو، شباهتی میان او و مدلهای چندین پرتره ی دیگر پیکاسو که در همان سال خلق شده اند به وجود می آورد.
مؤسسه کورتولد همین طور اضافه کرد که این نقاشی به وضوح دستخوش چندین اصلاح شده و ممکنست در ابتدا به سبک پرجنب وجوش و امپرسیونیستی که قبل از دوران آبی پیکاسو وجود داشت، خلق شده باشد.
در اطلاعیه ای از طرف مؤسسه کورتولد آمده است: «تحقیقات بیشتر روی این نقاشی و تحلیل های دقیق تر می تواند اطلاعات بیشتری درباره ی این زن مرموز فاش کند، اما معین نیست که بشود هویت او را تعیین کرد. او ممکنست یک مدل یا دوستی بوده باشد که برای یکی از نقاشی های رنگارنگ امپرسیونیستی پیکاسو از زندگی شبانه پاریس ژست گرفته است.»
البته گفته می شود کارشناسان قبلاً حدس زده بودند که نقاشی دیگری در زیر تصویر د سوتو پنهان شده است، چونکه نشانه های قلم مو و بافت رنگ روی تابلو غیرعادی بود.
پابلو پیکاسو در سال ۱۸۸۱ میلادی متولد شد. والدین او هنرمند بودند و پدر پیکاسو از همان دوران کودکی مهارتهای رسمی طراحی را به او آموخت و پیکاسو در سن هشت سالگی توانست به مهارت کامل در خلق نقاشی های رنگ روغن نائل شود.
پیکاسو در سن ۱۳ سالگی فعالیتش به عنوان هنرمند را شروع کرد و سبک رئال را پیش گرفت و بیشتر علاقه داشت صحنه هایی با مضمامین مذهبی و پرتره های اعضاء خانواده اش را نقاشی کند. این رویکرد سنتی و دانشگاهی در نقاشی های الهام گرفته از کلیسا و تصویر عزیزانش همچون نقاشی های «مرد کلیسا» و «پرتره مادر هنرمند» آشکار است.
با این وجود، از سال ۱۸۹۷، نقاشی های پیکاسو از سبک واقع گرایانه فاصله گرفت. نقاشی هایی همچون «لولا، خواهر هنرمند» بدون شک تحت تأثیر «ادوارد مونک» نقاش اکسپرسیونیست و « تولوز-لوترک» نقاش پست امپرسیونیست خلق شده اند و علاقه بیش از پیش پیکاسو را به تجربه سبکی آزادتر و آوانگارد نشان میدهد.
پیکاسو در سال ۱۹۰۱ میلادی به نظر می رسید که کاملا رئالیسم را رها کرده است. این مساله را به وضوح می توان در انتخاب رنگ های وی متوجه شد که از رنگ های طبیعی به طیف آبی تغییر کرده بود. این تغییر در انتخاب رنگ تا سال ۱۹۰۴ میلادی ادامه پیدا کرد و امروزه به عنوان دوره آبی شناخته می شود.
هنر این دوره هم از نظر رنگ و هم از نظر موضوع تاریک است؛ نگاهی که احیانا ناشی از افسردگی ناشی از خودکشی یک دوست نزدیک او بوده است. آثار هنری تک رنگ این دوره اغلب دارای چهره هایی هستند که در فقر یا ناامیدی زندگی می کنند، مانند نوازنده گیتار لاغر در «گیتاریست پیر» و مادری که در نقاشی «مادر و کودک»، فرزندش را در آغوش گرفته است.
هنگامی که پیکاسو در سال ۱۹۰۴ به «دوره رُز» خود گذر کرد، به نقاشی کردن چهره ها به سبک خاص خود ادامه داد. درحالی که رنگ های آبی هنوز در این نقاشی ها وجود دارد، اما با سایه های گرم تر همراه شده اند. به همین ترتیب، پیکاسو بعد از نقل به منطقه «مون مارتر» در پاریس، تمرکز خودرا از افرادی که در ناامیدی زندگی می کردند، به سرگرمی ها همچون آکروبات ها و سایر نوازندگان سیرک تغییر داد.
پیکاسو طی سه سال بعد از دوره رز خود، از هنر آفریقایی الهام گرفت. این مرحله که به عنوان دوره آفریقایی او شناخته می شود، گرمای دوره رز او را حفظ کرد اما تغییری در سبک و موضوع را منتقل کرد. او بجای به تصویر کشیدن آکروبات ها، نقاشی کردن تصاویر انتزاعی را شروع کرد. یکی از خودنگاره های وی تحت تأثیر همین دوره خلق شده است.
کوبیسم ژانری است که موضوعات مورد نظر و اشیا را در قالب اشکالی با زاویه های شکسته شده به تصویر می کشد. «پیکاسو» و «ژرژ براک» از پیشگامان سبکی بودند که به یکی از مهم ترین جنبش های هنری تبدیل شد.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب