روز تابستانی از دید یک نقاش
کارکادو: «برت موریسو» در 1870 تا 1880 میلادی در مرکز «امپرسیونیسم» قرار داشت و آثاری همین طور «روز تابستانی» کاملا مشخصه این جنبش به نظر می رسند.
به گزارش کارکادو به نقل از ایسنا، «برت موریسو»(۱۸۴۱-۱۸۹۵) در همه نمایشگاه های امپرسیونیست به جز یکی از آنها شرکت کرد و «روز تابستانی»یکی از برخی از آثاری بود که وی در سال ۱۸۸۰ به نمایش گذاشت. «موریسو» با «کامی پیسارو» و «ادگار دگا» معاشرت کرد و «ادوار مانه» به دوست و ستایشگر مادام العمر او تبدیل شد. «موریسو» در بعضی از آثار «مانه» مانند «بالکن»(۹-۱۸۶۸) به عنوان مدل ظاهر می شود و «مانه» چندین بار پرتره او را نقاشی کرد. «مانه»، بااینکه اغلب با امپرسیونیست ها ارتباط داشت، اما هیچ گاه با آنها نمایشگاهی برگزار نکرد. از برخی جهات، شاید حیرت انگیز باشد که «موریسو»، که از سال ۱۸۶۴ با موفقیت آثارش را در سالن رسمی نمایش داده بود، از «مانه» پیروی نکرد.
«موریسو» نقاشی «روز تابستانی» را در تابستان سال ۱۸۷۹ میلادی در «پارک بولونی»، پارکی که «موریسو» بطور معمول به همراه دخترش «جولی» و خدمتگذارش برای قدم زدن به آنجا می رفت، خلق کرد.
هنرمندان همیشه در فضای باز طراحی می کردند، اما چیزی که امپرسیونیست ها را از سایر هنرمندان متمایز می کرد، تمایل آنها به رنگ آمیزی در فضای باز بود. «موریسو» اغلب بیرون از خانه در فضاهای خصوصی مانند باغ خود کار می کرد، اما نقاشی کردن آن هم بدون مزاحمت در یک مکان عمومی برای یک زن بسیار دشوارتر بود. او طرحی با آبرنگ از «روز تابستانی» که حالا گم شده را در «پارک بولونی» خلق کرد، اما نقاشی که امروز وجود دارد، با وجود این که خاصیت در لحظه بودن را القا می کند، در خانه او کشیده شده است.
خلق نقاشی از صحنه های پارو زدن و قایق سواری در بین امپرسیونیست ها سوژه محبوبی بود: «پیر آگوست رنوار» و «گوستاو کایبوت» و همین طور «مانه» تصاویری از مردم در قایق ها خلق می کردند. «کلود مونه» حتی استودیوی شناور خودرا داشت که به او اجازه می داد انواع منظره های رودخانه را از روی قایق نقاشی کند. در مورد «موریسو»، نقاشی کردن بر روی قایق به او حریم خصوصی و امنیت می داد، کار در قایق به این معنا بود که تماشاگران کنجکاو کمتر مزاحم او می شدند.
ضربات قلم موی «موریسو» حتی برمبنای استانداردهای امپرسیونیستی متفاوت می باشد. درحالی که مونه و رنوار اساساً با ضربات قلم موی منظم، کوچک و شبیه خط چین نقاشی می کردند، نحوه به کارگیری رنگ توسط «موریسو» بسیار متنوع تر است. او اغلب از ضربات زیگزاگ استفاده می کرد که به آثار او پویایی واقعی القا می کردند.
مورخان هنری جنبش امپرسیونیسم به آثار او انتقاد داشتند، بدین سبب او به سرعت به عنوان یک هنرمند کم اهمیت تر کنار گذاشته شد و این اتفاقات بیشتر به سبب تعصبات جنسیتی رخ داد تا کیفیت هنر یا موقعیت «موریسو» در جنبش! با اینحال خوشبختانه امروزه نگرش منصفانه و علاقه به دستاوردهای خلاقانه او درحال افزایش است.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب